معدن بازطراحی لباس در بیابان شیلی /تصاویر

جامعه ۲۴  فست فشن یا مد سریع به لباس هایی گفته می شود که با سرعت تولید می شوند و با قیمت پایین به فروش می رسند. این لباس ها از کیفیت پایینی برخوردار هستند و تقریبا می توان گفت یکبار مصرف هستند.

کوهی از لباس‌های کهنه و غیرقابل استفاده، از جمله ژاکت‌های کریسمس و چکمه‌های اسکی، منظره عجیبی را در آتاکامای شیلی، خشک‌ترین صحرای جهان در شیلی که به طرز وحشتناکی از آلودگی ناشی از سرعت مد رنج می‌برد، ایجاد کرده است.

تأثیر اجتماعی مصرف‌گرایی بیش از حد در صنعت پوشاک مانند کار اجباری کودکان در کارخانه‌ها یا دستمزد‌های بسیار پایین، به خوبی شناخته شده است، اما از تأثیر مخرب آن بر محیط‌زیست کمتر گفته می‌شود.

شیلی کشوری است که از دیرباز به عنوان مرکز پوشاک دست دوم و فروش نرفته‌ای که در چین یا بنگلادش تولید می‌شد مطرح است. هر ساله حدود ۵۹ هزار تن پوشاک به بندر ایکوییک در شمال شیلی می‌رسد.

تاجران پوشاک از پایتخت سانتیاگو، در ۱۸۰۰ کیلومتری جنوب، بخشی از آن را خریداری می‌کنند، در حالی که مقدار زیادی از آن لباس‌ها به سایر کشور‌های آمریکای لاتین قاچاق می‌شود. با این وجود دستکم ۳۹ هزار تنی که قابل فروش نیست به زباله دانی‌های بیابان می‌رود.

الکس کارنو، کارمند سابق در بخش واردات بندر، به خبرگزاری فرانسه گفت: «این لباس از سراسر جهان می‌آید. آنچه به سانتیاگو فروخته نمی‌شود یا به کشور‌های دیگر ارسال نمی‌شود، در منطقه آزاد می‌ماند»، زیرا هیچ‌کس تعرفه‌های لازم را برای برداشتن آن پرداخت نمی‌کند.»

فرانکلین زپدا، بنیانگذار EcoFibra، شرکتی که پنل‌های عایق را با استفاده از لباس‌های دور ریخته شده می‌سازد، نیز می‌گوید: «مشکل این است که لباس‌ها زیست تخریب پذیر نیستند و محصولات شیمیایی دارند، بنابراین در محل‌های دفن زباله شهری پذیرفته نمی‌شوند.»

او در مورد شرکتی که در سال ۲۰۱۸ ایجاد کرد به خبرگزاری فرانسه گفت: «می‌خواستم دیگر مشکل نباشم و راه‌حل باشم.

ضایعات آب

بر اساس گزارش سال ۲۰۱۹ سازمان ملل، تولید جهانی پوشاک بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ دو برابر شده و این صنعت «مسئول ۲۰ درصد کل هدر رفت آب در سطح جهانی» است. برای ساختن یک شلوار جین به ۷۵۰۰ لیتر (۲ هزار گالن) آب نیاز است.

همین گزارش اذعان می‌کند: تولید پوشاک و کفش ۸ درصد از گاز‌های گلخانه‌ای جهان را تشکیل می‌دهد و در هر ثانیه مقداری از منسوجات معادل یک کامیون زباله دفن یا سوزانده می‌شود.

چه توده‌های لباس در فضای باز رها شوند چه در زیر زمین مدفون شوند، محیط را آلوده می‌کنند و آلاینده‌ها را در هوا یا کانال‌های آب زیرزمینی آزاد می‌کنند. پوشاک، چه مصنوعی و چه با مواد شیمیایی، ممکن است ۲۰۰ سال طول بکشد تا زیست تخریب شوند و به اندازه لاستیک‌های دور ریخته شده یا مواد پلاستیکی سمی هستند.

شیلی، ثروتمندترین کشور آمریکای جنوبی، به مصرف گرایی سیری‌ناپذیر ساکنانش معروف است. در تصاویر روز عکس‌هایی از معدن بازطراحی لباس در بیابان شیلی را ببینید.

منبع: aljazeera