ناباروی و درمان آن یکی از مواردی است که با توجه نقش آن در جمعیت از اهمیت زیادی برخوردار است.

 ناباروری در اصطلاح علمی خود به عدم توانایی در باردار شدن پس از یکسال ازدواج و نزدیکی بدون استفاده از روش‌های پیشگیری گفته می‌شود. 10 درصد زوجین از ناباروری رنج می‌برند که در این میان 40 درصد عوامل بروز ناباروری در زنان، 40 درصد در مردان و 20 درصد در هر دو زوج وجود دارد.

انسداد مسیر اسپرم، عفونت‌های منتقله از راه جنسی، بیماری‌های مزمن، اختلال در نعوذ، اختلال در تولید اسپرم، تماس با مواد مخرب و آسیب‌رسان نظیر مس، کادمیوم و جیوه، اکسید اتیلن، کلرید وینیل، مواد رادیو اکتیو و اشعه، عدم نزول بیضه‌ها، ضربه به ناحیه تناسلی، آسیب به علت سرطان و درمان‌های آن رادیوتراپی و شیمی‌ درمانی واریکوسل، بعضی از داروها، استعمال دخانیات و الکل به میزان زیاد از جمله عوامل دخیل در ناباروری مردان هستند.

همچنین اختلالات تخمک‌گذاری، انسداد لوله‌های رحمی به علت انجام اعمال جراحی بر روی لگن و لوله‌ها، بیماری‌های التهابی لگن و آندومتریوز، ناهنجاری‌های مادرزادی شامل اختلالات سیستم تناسلی، سن بالای 35 سال، اختلالات هیپوتالاموس، غده هیپوفیز، آدرنال و تیروئید و یائسگی زودرس نیز از جمله دلایل ناباروری در میان زنان است که شایع‌ترین آنها اختلالات در تخمک‌گذاری است.

شیوه‌های باروری

تحریک تخمک گذاری، تلقیح اسپرم به داخل رحم(IUI)، لقاح مصنوعی(IVF)، میکرواینجکشن یا تزریق اسپرم داخل تخمک(ICSI)، بلوغ تخمک در آزمایشگاه(IVM) انتقال جنین در مرحله بلاستوسیست، تلقیح نطفه داخل لوله رحم(GIFT)، انتقال نطفه بارور شده داخل لوله رحم(ZIFT)، هیچینگ آزمایشگاهی جنین و تشخیص ژنتیکی جنین پیش از لانه گزینی(PGD)  از جمله روش‌های ‌درمان ناباروی است.

پیشتر سازمان بهداشت جهانی گزارش داده بود که بیش از ۸۰ میلیون زوج که حدود 10 درصد جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند، نابارور هستند.

بر اساس آمارهای ارائه شده در حدود سه میلیون زوج ایرانی که جمعیتی بالغ بر 13 تا 15 درصد از زوج‌ها را تشکیل می‌دهند از ناباروری رنج می‌برند و گاهی اوقات حتی توانایی پیگیری برای درمان خود را نیز ندارند چرا که هزینه‌های درمان ناباروری در ایران بسیار بالاست.