
آخرین گمانهزنیها درباره وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش/ ابراز نگرانی از یک نام
گمانه زنیهایی درباره معرفی مسعود فیاضی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی شکل گرفته که البته هنوز در رسانههای رسمی کشور از جمله رسانههای نزدیک به دولت اشارهای به این موضوع نشده است.
جامعه ۲۴ – نزدیک به یک ماه از آغاز سال تحصیلی جدید گذشته است و در حالی این روزها وزارت آموزش و پرورش با سرپرست اداره میشود که همچنان خبری از معرفی وزیر برای این دستگاه مهم دولتی وجود ندارد و بیش از هر وقت دیگری و در کشاکش این روزهای دولت با مجلس و نمایندگان آن درباره اجرایی شدن یا نشدن لایحه رتبهبندی معلمان، جای خالی این مقام مسئول در وزارتخانه عریض و طویل آموزش و پرورش به چشم میخورد.
اما از عصر روز گذشته، گمانه زنیهایی درباره معرفی فردی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی شکل گرفته که البته هنوز در رسانههای رسمی کشور از جمله رسانههای نزدیک به دولت اشارهای به این موضوع نشده است.
ساعاتی است که نام «مسعود فیاضی» به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش در شبکههای اجتماعی مطرح شده و برخی با انتشار سوابق اجرایی و فعالیتهای علمی و دانشگاهی او، از حضور این شخص در رأس بدنه وزارت آموزش و پرورش، ابراز نگرانی کردهاند. این نگرانی را میتوان در عدم مدیریت وی در پستهای کلیدی وزارت آموزش و پرورش عنوان کرد.
بیشتر بخوانید: انتقاد نماینده اصولگرای مجلس از عدم مشورت رئیسی در معرفی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش
گفتنی است، پیشتر و همزمان با روی کار آمدن دولت سیزدهم به سکانداری سید ابراهیم رئیسی، حسین باغگلی به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش معرفی شد که در روز بررسی صلاحیت در صحن علنی مجلس، وی نتوانست نظر نمایندگان را جلب و رأی اعتماد اکثریت را بگیرد. بسیاری از نمایندگان عدم صلاحیت وی برای تصدی وزارتخانه بزرگ آموزش و پرورش را دلیل عدم رأی اعتماد عنوان کردند و باغگلی را فردی کوچک برای چنین مسئولیت بزرگی خواندند.
به گزارش جامعه ۲۴ ، وزارت آموزش و پرورش با بیش از یک میلیون پرسنل و ۱۵.۵ میلیون دانشآموز مشغول به تحصیل، به عنوان عریضترین دستگاه اجرایی کشور شناخته میشود، وزارتخانهای که گرفتار مشکلات حل نشده متعدد اجرایی، مالی و ساختاری است و علی رغم شعارهایی که در دولتهای مختلف پیرامون حل معضلات و تأکید بر ضرورت افزایش کیفیت کار این دستگاه مطرح میشود، هنوز به جایگاه واقعی خویش در سطوح کلان سیاست گذاری و اجرایی دست نیافته و ضرورتاً نیاز به حضور شخصی در رأس این دستگاه است که از بدنه آموزش و پرورش بوده و آشنا به ابعاد کلان، موضوعات و مسائل حل نشده این دستگاه باشد.