دلنوشته شقایق دهقان برای آزاده نامداری

جامعه ۲۴- شقایق دهقان نوشت:

من آزاده را دوست داشتم، خیلى هم دوستش داشتم.

رفیقم بود. همیشه ى خدا هم نگرانش بودم.

همه ى آن‌ها که دوستش داشتند همیشه ى خدا نگرانش بودند

بس که بى قرار بود و عجیب بود و عجول بود، دیرش شده بود و روى زمین بند نبود و مُدام گیجمان میکرد، نشان به همان نشانى

که عید را به همه ى مان تبریک گفت، سال خوبى آرزو کرد، وعده ى دیدارِ به زودى داد، پُر از عشق به زندگى و سرشار از حال خوش برایمان بوسه فرستاد، گوشیش را به شارژ زد، براى یک چُرت نیم روزى چشمانش را بست و رفت که رفت...

بیشتر بخوانید: فاز دپِ شقایق دهقان بعد از طلاقش + عکس

_براى اولین سالروزِ تولدِ بى حضورِ جسمانىِ شیرین دلبرک همیشه بى قرارم و براى همه ى روزهاى دیگر از خدواند براى پدر و مادر شریف و نجیبش، براى نازنین خواهرک غمگینش و براى همسر وفادار دلشکسته اش آرزوى صبرى هم اندازه ى غمشان دارم.

_عزیزانم اگر هنوز کدورتى از عزیز ازدست رفته ام هست به ما که سخت دلشکسته و دلتنگش هستیم ببخشایید.

_از همه ى عزیزانم که اعتقادات پاک مذهبى دارند تقاضا دارم روح آزاده ى من را از قرائت فاتحه و ذکر صلوات بى نصیب نگذارند؛ و از آنهایى که مثل من گاهى با زبان موسیقى و شعر متصل میشوند تقاضا دارم این بیت را که خیلى دوست میداشت همراه من به یادش بخوانند

که.

برعکس میگردم طواف خانه ات را

دیوانه‌ها آدم به آدم فرق دارند