محرومیت از تحصیل اهالی یک روستا

جامعه ۲۴-  روستای ریگ آباد نازدشت بخش جازماریان شهرستان رودبارجنوب در استان کرمان در سال‌های گذشته به دلیل نبود امکانات رفاهی از جمله راه، آب و برق از کوهستان منطقه به این روستا مهاجرت کردند که با نزدیک شدن به شهر نه تنها مشکلات شان برطرف نشد بلکه حتی فرزندان شان هم از نعمت تحصیل به دلیل عدم مدرسه بازماندند.

یک فعال مدنی در این باره گفت: روستای ریگ آباد در کنار جاده اصلی و بین المللی در جنوب استان کرمان قرار دارد. اهالی این روستا حدودا ۳۰ خانوارند که از کوه‌های اطراف زهکلوت به دلیل سخت گذر بودن به این روستا مهاجرت کرده‌اند.

بیشتر بخوانید:  توضیح دانشگاه تهران درباره ادامه تحصیل کسری نوری

اصغر دلفاردی ادامه داد: چند روز پیش برای اهالی این روستا آرد جهت پخت نان بردم، زمانی که باید این کودکان سر کلاس درس باشند مشغول بازی بودند. وقتی علت عدم حضورشان را در کلاس درس از پدران و مادران‌شان جویا شدم همگی گفتند روستای ما مدرسه ندارد و وقتی هم به مدارس روستا‌های نزدیک مان مراجعه می‌کنیم اجازه حضور در کلاس‌های درس را به فرزندانمان نمی‌دهند.


این فعال مدنی افزود: ۴۰ دانش آموز ریگ آبادی ۴ سالی می‌شود که از کلاس‌های درس جا مانده و هیچ آموزگاری به آن‌ها آموزش نداده است. معلم‌های روستای اطراف هم به این دانش آموزان آموزش نداده و می‌گویند این دانش آموزان جزو روستای ما نیستند و نمی‌توانند در کلاس درس ما حاضر شوند. زمانی که این دانش آموزان در مناطق کوهستانی طبق، نمداد و دارزان بودند دارای کد روستایی بوده و در آنجا درس می‌خواندند، اما به دلیل خشکسالی در این مناطق و فاصله آنجا تا شهر رودبار که حدود ۵ ساعت هیچ کس به راحتی نمی‌توانست در آن مناطق تردد کند. برای همین اهالی برای دسترسی به امکانات بهتر به این روستا مهاجرت کردند، اما متاسفانه اینجا نیز محروم از حداقل‌های زندگی هستند.

دلفاردی بیان کرد: چندین بار تاکنون برای نداشتن برق این روستا به اداره برق شهرستان رودبار جنوب مراجعه کرده‌ام که اعلام کردند باید خانه‌های اهالی به ۱۰ تا برسد که برایشان برق بکشند. اهالی این روستا کپرنشینند و از ابتدای تولدشان تا روزی که می‌میرند در کپر زندگی می‌کنند، اما با این وجود افراد خیر، ۱۰ کپر توپی که نیمی از آن با بلوک و نیم دیگرش با شاخ و برگ درختان بومی ساخته می‌شود تهیه کردند، اما اداره برق به وعده خود عمل نکرده و به این روستا برق نرساند.

در ادامه یکی از اهالی روستای ریگ آباد به نام خلیل دستورده افضلی به خبرنگار ایلنا، گفت: قبلا در منطقه نمداد زندگی می‌کردیم، اما در آنجا از داشتن برق و جاده محروم بودیم و به همین دلیل به روستای ریگ آباد مهاجرت کردیم و با هزار بدبختی توانستیم حلقه‌ای چاه حفر و موتور گازوئیلی بر روی آن برای تهیه آب مورد نیازمان قرار بدهیم. حدودا ۹ سالی می‌شود که ساکن روستای ریگ آبادیم، اما از داشتن برق و مدرسه محروم هستیم.

وی ادامه داد: فرزندان مان را در مدارس روستا‌های اطراف برای درس خواندن راه نمی‌دهند و هر چه به مدیران این مدارس التماس کردیم که آن‌ها را راه بدهند بی فایده بود. دوست نداریم بچه‌های مان هم مثل خودمان بی سواد شوند. مسئولان هم مدام وعده می‌دهند که مشکل تحصیلی فرزندان مان را برطرف می‌کنند، اما تاکنون به وعده‌های شان عمل نکرده‌اند.

دستورده افضلی عنوان کرد: روی هم ۳۰ خانواریم که هم اکنون تعدادی برای کارگری فصلی در زمین‌های کشاورزی مناطق اطراف مشغول کار هستند، اما به دلیل نبود وسایل نقلیه در همان منطقه تا پایان کارشان می‌مانند. دستمزد ما روزانه ۸۰ الی ۱۰۰ هزار تومان است که اغلب هم بیکاریم، چون آبی نیست که کشاورزی باشد.

اهالی به دلیل گرمای شدید مدام بیمار می‌شوند

وی اضافه کرد: به دلیل گرمای شدید و نداشتن برق شرایط سختی را در روستای کپری‌مان سپری می‌کنیم؛ و چند روز پیش چشم یکی از کودکان روستا را به دلیل آسیب از گرمای شدید جراحی کردند. اهالی به دلیل شرایط سخت زندگی و گرمای شدید مدام بیمار می‌شوند.

وی گفت: دکل برق تا روستای ما فاصله‌اش ۲۰ متر است و تنها کافی است برای ما ترانس برق بگذارند تا مشکل بی برق‌مان حل شود. طوری با ما رفتار می‌کنند که انگار جزو این کشور نیستیم، بخدا ما دارای هویت ایرانی هستیم. اگر واقعا فکر می‌کنند بیگانه‌ایم، از کشور بیرون‌مان کنند.

یکی دیگر از اهالی روستای ریگ آباد در مورد مشکلاتی که در روستای شان دارند به ایلنا، گفت: با مسافت ۸۵ کیلومتر فاصله از شهرستان رودبار جنوب در دل کوهستان زندگی می‌کردیم. حوادثی مانند مار و عقرب گزیدگی و به خاطر زنان باردار و بیماران اورژانسی که به دلیل عدم دسترسی به مراکز درمانی و سخت گذر بودن منطقه فوت می‌کردند مجبور به مهاجرت شدیم.

عزت الله دستورده افضلی ادامه داد: در روستای ریگ آباد هم هیچگونه امکانات رفاهی از جمله حمام، سرویس بهداشتی، مدرسه و برق نداریم. هر از گاهی مسئولان فقط جهت بازدید به اینجا می‌آیند و هیچ اقدامی برای رفاه حال اهالی بدبخت منطقه نمی‌کنند.

وی ادامه داد: گرمای اینجا به شدت طاقت فرسا است و بدون وسایل سرمایشی در سختی و مشقت روز را به شب می‌رسانیم. برای شارژ گوشی‌های همراه مان مجبوریم به روستایی دیگر رفته و از برق آنجا برای شارژ باطری تلفن‌های همراه مان استفاده کنیم.

مهدی بهرامی سرپرست اداره آموزش و پرورش شهرستان رودبار جنوب هم در این باره به خبرنگار ایلنا، اظهار داشت: عدم اجازه تحصیل به دانش آموزان روستای ریگ آباد در دیگر مدارس روستا‌های اطراف را تکذیب می‌کنم و این موضوع واقعیت ندارد، زیرا اهالی این روستا‌ها همگی با هم قوم و خویشند و امکان ندارد دانش آموزان را در کلاس درس راه ندهند. وقتی اتباع بیگانه به راحتی از شرایط تحصیلی در مدارس مان برخوردارند چطور دانش آموزان خودمان نمی‌توانند بهره‌مند شوند.

بهرامی ادامه داد: این روستا برای بهرمندی از احداث مدرسه باید دارای کد روستایی باشد که در این باره باید وزارت کشور تصمیم بگیرد و ربطی به آموزش و پرورش ندارد.

وی گفت: تاکنون اهالی این روستا حتی برای ساخت مدرسه از آموزش و پرورش هیچ گونه تقاضایی نکرده و از سوی آن‌ها اعلام نشده که چه تعداد دانش آموز دارند.

سرپرست اداره آموزش و پرورش شهرستان رودبار جنوب افزود: اهالی برای احداث مدرسه درخواست بدهند ما هم پیگیری خواهیم کرد.