رسانه شرط لازم است، ولی …
عباس رضایی ثمرین طی یادداشتی در الف نوشت: همزمان با كاهش بی‌سابقه مرجعیت رسانه‌های جریان اصلی كه به دلایل مختلف از جمله اشتباهات بزرگ در سیاستگذاری رسمی، محدودیت‌های تحمیلی و برخی كژكاركردها در درون خود رسانه‌ها رخ داده؛ عجیب است كه در ساختار مدیریتی كشور، شاهد اغراق عجیبی درباره نقش رسانه‌ها در تحولات جاری هستیم.
جامعه ۲۴ متن کامل یادداشت به این شرح است:
1- همزمان با كاهش بی‌سابقه مرجعیت رسانه‌های جریان اصلی كه به دلایل مختلف از جمله اشتباهات بزرگ در سیاستگذاری رسمی، محدودیت‌های تحمیلی و برخی كژكاركردها در درون خود رسانه‌ها رخ داده؛ عجیب است كه در ساختار مدیریتی كشور، شاهد اغراق عجیبی درباره نقش رسانه‌ها در تحولات جاری هستیم.
2-چنانكه پیوست_رسانه‌ای به لقلقه زبان مدیران تبدیل شده و مدیریت فضای رسانه‌ای عملا مهم‌تر از ماهیت تصمیمات و سیاست‌ها قلمداد می‌شود. برخی عامدانه در صدد پوشش ناكارآمدی‌های خود با رسانه هستند اما برخی دیگر ساده‌لوحانه فكر می‌كنند همه چاله‌چوله‌های حكمرانی با رسانه پرشدنی است.
3- در چنین فضایی برخی تاكیدها به تقویت يا تشديد كنشگری رسانه‌ای، آدرس غلط دادن به سیاستگذار است. در موضوعاتی كه مستقیما با جیب و سفره مردم مرتبط است، انگاره عمومی درباره سیاست‌ها و تصمیمات از تجربه زیسته شهروندان ساخته می‌شود، نه بازنمایی رسانه‌ها.
4- وقتی تلقی عموم از يك تصميم خاص مديران، نوعی ضرر اقتصادی است، گفت‌وگو با مردم هم تا زمانی كه در ازای آن ضرر، نفع مشخصی و ملموسی به آنها ارائه نشده، فایده‌ای ندارد. حكایت داده و ستانده است. كسی پول نقد داخل جیبش را با درِ باغ سبزی كه رسانه به او نشان می‌دهد تاخت نمی‌زند.
5-رسانه و پیوست رسانه‌ای به نوبه خود چیز مهمی است اما اگر قرار باشد در فرایند تصمیم‌سازی، جای حلقه‌های دیگر زنجیره مثل آزمایش، تحقیق، مشورت، دانش و تجربه را بگیرد، نه تنها به اقناع عمومی منجر نمی‌شود، بلكه اتفاقا اثر عكس دارد و مردم احساس فریب خواهند كرد.
6- این بزرگنمایی در نقش رسانه- چه رسمی و چه غیررسمی- در یك سر طیف منجر به صرف بودجه‌های سنگین برای كمپین‌های بی‌خاصیت می‌شود و در سر دیگر، ایده‌های خطرناكی همچون صیانت را در ذهن سیاستگذار می‌پروراند. باید حذرکرد از این کار.
منبع: الف
دیدگاه کاربران
گوناگون
آخرین اخبار
پربحث ترین
پربازدید ترین
