ریحانه پارسا شعر گفت!/ عکس و متن شعر

جامعه ۲۴- ریحانه پارسا نتوانست هنرش را در ایران حفظ کند. ظاهرا وی دنبال حواشی بیشتر است تا زندگی منطقی. این دوگانگی شخصیت ریحانه پارسا در اینستاگرامش هم خودنمایی می‌کند. عکس‌های زشتی از ریحانه پارسا در فضا‌های مجازی منتشر می‌شود. کپشن جدید وی را در ادامه بخوانید.

ریحانه پارسا و حواشی

ریحانه پارسا در یکی دوسال اخیر حواشی زیادی را پشت سر گذاشته است که البته خواسته خودش نیز بود. وی برای رسیدن به شهرت و دلار هر کاری که توانست کرد. وی حتی از جسم و روح خود رد شد تا به نقطه‌ای که می‌خواست برسد.

بیشتر بخوانید:تعریف پدر بهاره رهنما از دخترش/ فیلم

ریحانه پارسا اوایلی که به ترکیه رفت اعلام کرد برای ساخت فیلمی درباره زندگی خودش رفته و قصد دارد تا در چارچوب جمهوری اسلامی فعالیت داشته باشد، اما به یک باره حجاب سر که هیچ حجاب تن را هم کَند. ریحانه پارسا خیلی وقت است که دیگر از چشم مردم و حتی هنرمندان افتاده و دیگر کسی احترامی برای او قائل نیست.

ریحانه پارسا به شاعری زد

ریحانه پارسا هر راهی که فکرش را کنید رفته و هر عمل زشتی را انجام داده و تجربه کرده است. ریحانه حالا هیچ چیز جز بی آبرویی و هرزگی ندارد. ریحانه پارسا، اما ظاهرا جز استعداد بازیگری چیز‌های دیگری هم درونش نهفته مثل شاعری و یا حتی نویسندگی!

ریحانه پارسا بی هدف‌ترین بازیگر

ریحانه پارسا هر چند وقت یک بار رنگ عوض می‌کند، یک بار به گفته خودش می‌خواهد پورن استار شود. بار دیگر جنون رانندگی و مسابقه او را می‌گیرد، حالا هم فاز شاعری برداشته است. ظاهرا ریحانه پارسا هدف مشخصی ندارد و تنها پناه او اینستاگرام و کاربرانش است البته ناگفته نماند ریحانه پارسا راه درآمد دلاری را هم یاد گرفته و گاهی اوقات با انتشار تیکه فیلمی از خود با بدنی عریان در اینستاگرام لینک یوتیوبش را می‌گذارد و کاربران را برای دیدن ادامه فیلم به یوتیوب ترغیب می‌کند. زیرا یوتیوب برای تعداد بازدید پیج‌های بزرگ مبلغ خوبی را پرداخت می‌کند.

پست اینستاگرام ریحانه پارسا

ریحانه پارسا به تازگی پست‌هایی منتشر کرده است که تصویر خودش همراه با چمدان است و از رفتن می‌گوید و متن‌هایی تامل برانگیز دارد. ظاهرا ریحانه خانم از آن همه تباهی خسته شده و حالا خود را هیچ میداند. البته مشخص نیست شاید این هم یک راه جدید و ترفند برای جذب فالوور باشد.

ریحانه در کپشن این عکسش نوشت:

بیتا ملکوتی نوشته بود، «این چمدان وطن من است؛»

مرور می‌کردم واژگانش را هر بار که چشمم به امیدِ گوشه اتاقم می‌افتاد....

اما این چمدان امیدِ من است

به کوری چشمِ همه‌ی بار‌های آخرم...

به کوری باقی چمدان‌های جا مانده ام...

به کوری همه‌ی حسرت‌هایی که کشیدم از بچگی تا الان که نمی‌دونستم آخرین بار کی هست...

«این بار می‌دانستم اینجام و بارِ آخر است» ...

چقدر اینجا تنهایی بود، چقدر درد داشت

یک آخرین بار دیگر با یارم، ”چمدانم” باز راهی سفر خواهیم شد، به شهری یا کشوری...

درد دارم، انقدر سفر میکنم تا خوب شوم و آشیانه ایی گوشه ایی از این دنیا بسازم، سقفی برای ابد، برای خودم.

مسافرِ کوچکم، قوی بمان و صبور.

هوشیار باش، اما دیوانه بمان...

سفرت بخیر️