
دو قطبی سازی جامعه در پرونده آرمان/ سلبریتیهایی که فقط به دنبال افزایش ممبرهای خود هستند
همیشه عدهای احساسی وارد موضوعات روز کشور میشوند و با دو قطبی سازی جامعه باعث خراب شدن تلاشها برای نجات جان یک انسان میشوند و با به پایان رسیدن آن پرونده خیلی زود دو طرف ماجرا را رها کرده و باعث میشوند تا افراد دچار عذاب وجدان شوند.
جامعه ۲۴ - بامداد چهارشنبه جنجالیترین پرونده ماههای اخیر بالاخره اجرا و آرمان به جرم قتل عمد غزاله قصاص شد.
هنوز یک ساعت از اجرای حکم نگذشته بود که جامعه به دو قطبی موافقان اجرا و مخالفان اجرای حکم قصاص آرمان تبدیل شد.
برخی معتقدند آرمان مجازات جرمش را کشیده است و باید بخشیده میشد، در مقابل برخی افراد معتقدند قصاص باید انجام میشد و از خانواده غزاله بابت اجرای حکم تشکر کردند.
به گزارش جامعه ۲۴ ، موضوع مهم، اما زمانی بود که صداوسیما به خانه پدر و مادر غزاله رفت و آنها اعلام کردند که هیچ پشیمانی در اجرای حکم ندارند و بار سنگینی از روی دوششان برداشته شد.
پیش از اجرای حکم آرمان، چندین حکم دیگر هم از سوی خانواده مقتولان اجرا شده بود که با گذشت مدتی خانواده از اینکه حکم قصاص را اجرا کرده است ناراحت و پشیمان شده و با عذاب وجدان زندگی را ادامه میدهند.
برای بررسی جنایتهایی اینچنین و حال دو خانواده قاتل و مقتول، گفتگویی را با مسعود موسوی پور، جامعه شناس انجام دادیم که در ادامه میخوانید.
این جامعه شناس با اشاره به اینکه بعد از وقوع قتلهایی اینچنینی دو خانواده به شدت تحت فشار قرار میگیرند، به جامعه ۲۴ گفت: با صدور رای و نزدیک شدن به زمان اجرای حکم، عدهای به منظور رسیدن به منافع مالی یا مطرح شدن در فضای مجازی در این پروندهها ورود میکنند که نه تنها نفعی برای هیچ دو طرف پرونده ندارد، بلکه باعث این میشود تا نتیجه کاملا برعکس باشد.
در پرونده آرمان و غزاله، سلبریتی ها هیچ گرهای را باز نکردند
وی افزود: در پروندهای مانند پرونده غزاله و آرمان، برخی از سلبریتیها و چهرههای مجازی هیچ گرهای از پرونده باز نکردند و فقط ممبرهای خود را در شبکه های اجتماعی افزایش دادند.
موسوی پور معتقد است: در پروندههای مشابه دل آرا، فراز یا آرمان حضور سلبریتیها نتیجه عکس داده و پرونده در مسیر صلح و سازش با ایجاد دو قطبی سازی از سوی آنها به نتیجه نمیرسد و خانوادهها به سمتی سوق داده میشوند که دیگر هیچ راه برگشتی نیست.
این جامعه شناس میگوید موضوعی که مهم است این است که وقتی یک فضای دو قطبی در جامعه ایجاد میشود بیشترین فشار روی خانواده مقتول است چرا که به علت دو قطبی سازی اگر از حق خود بگذرند باید پاسخگوی جامعه باشند و اگر اجرا کنند نیمی دیگر از جامعه مقابل آنها میایستند.
بیشتر بخوانید: قاتلانی که هم سرنوشت آرمان عبدالعالی بودند
وی در مورد اینکه آیا خانواده مقتول پس از اجرا و با گذشت زمان پشیمان نمیشوند؟ گفت: در برخی پروندهها خانوادهها تحت فشار برخلاف میل خود عمل و قاتل را قصاص میکنند که بعضا بعد از سه تا شش ماه دچار عذاب وجدان شده و از اجرای حکم پشیمان میشوند، اما دیگر فایدهای ندارد و قاتل دیگر زنده نمیشود. این خانواده ها بعد از اینکه از اجرای حکم پشیمان می شوند معمولا تا سالها احساس گناه دارند و نمی توانند عادی زندگی کنند و زندگی آنها مختل می شود.
موسوی پور با بیان اینکه پروندههای جنایی مانند آرمان خیلی زود در افکار عمومی فراموش میشوند، گفت: وقتی فضای دو قطبی در جامعه ایجاد می شود خیلی زود با به نتیجه رسیدن پرونده از سوی افکار عمومی فراموش میشود. در سالهای اخیر پروندههای زیادی داشتیم که فراموش شده اند که نمونه بارز آن شهلا است که گاهی به بهانه جنایتهای روز به آن پرداخته میشود، حتی پرونده رومینا هم اکنون در جامعه به فراموشی سپرده شده است.