کودکان و سالمندان آسیب پذیر‌ترین افراد در اعضای خانواده متوفی

جامعه ۲۴- تمام مراحل غم و اندوه می‌تواند منبعث از سیاست‌های قرنطینه در دوران همه گیری کرونا ویروس باشد.
● نیاز به یک واکنش در جایگاه سیاستگذاری برای جلوگیری از اوج شیوع مشکلات روانی به دلیل از دست دادن عزیزان نزدیک وجود دارد
● متخصصان بهداشت روان باید برای رویارویی با موجی از سوگ حل نشده، افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه آماده باشند.
● متخصصان سلامت روان و ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی اولیه باید اقدامات فعالی ازجمله غربالگری، تشخیص و درمان اختلال سوگ طولانی مدت بعمل آورند.
● کمپین‌های آموزشی و توسعه نیروی کار جدید در حوزه سلامت روان ممکن است به عنوان یک پاسخ جامع به دوران پس از کووید-۱۹ مورد نیاز باشد.

نتیجه گیری

به طور خلاصه، جوامع و متخصصان سلامت روان باید برای رویارویی با موج آتی سوگ و افسردگی حل نشده و PTSD به دلیل غم و اندوه پیچیده و اختلال سوگ/ سوگ طولانی مدت آماده شوند. امیدواریم که توصیف ما از این پدیده بتواند به سیاستگذاران کمک کند تا وضعیت را بشناسند و برای یک واکنش سازمان یافته آماده شوند و با توجه به تغییر شیوه سوگواری در بحران پیش آمده ناشی از بیماری کووید ۱۹، آگاهی از روش هـای صحیح همراهی با افراد مصیبت دیده ضروری است.

بیشتر بخوانید: ارتباط اضطراب مالی و شغلی با سکته قلبی و مغزی

درحالی که توجه بسیاری در همه گیری‌ها به شناسایی موارد مشکوک و مبتلا، معالجه و تدفین بهداشتی متوفیان است، متاسفانه کمتر به خانواده‌های سوگوار در همه گیری توجه می‌شود. از جمله نکات مهم این است که خانواده‌های سوگوار نمی‌توانند در مراسم تدفین با عزت و متناسب با ارزش‌های فرهنگی خود از متوفی خداحافظی کنند.

• با توجه به نکاتی که در مورد خصوصیات ویژه سوگ در همه گیری تاکنون ذکر کردیم نیاز به توجه به مسایلی علاوه بر نکات ذکر شده در درمان سوگ‌های نرمال و غیر نرمال شرایط غیر همه گیری می‌باشد. در واقع بروز انواع پیچیده، حل نشده، مبهم و مزمن سوگ در خانواده و نزدیکان فرد و ناباوری، انکار و تناقض هیجانات مختلف به دلایل ذکر شده در این نوع سوگ‌ها قابل پیش بینی است و چنین شرایطی مطرح کننده لزوم حمایت‌های روانی اجتماعی ویژه از این گروه از افراد در همه گیری هاست. ایجاد آمادگی ذهنی و توضیحات کافی درباره اقدامات ایمنی ضروری پس از فوت و جلب توافق و همکاری برای اعمال این محدودیت‌ها در حین انتقال و تدفین برای این خانواده‌ها در پیش گیری از ایجاد نگرانی، خشم، سوء ظن و غافل گیری آن‌ها موثر است.

• نکته دیگر فراهم کردن امکان حضور یکی از اعضای خانواده در صورت امکان در حین انتقال تا محل تدفین برای به اشتراک گذاری آخرین تصاویر با اعضای خانواده توسط وی می‌تواند کمک کننده باشد. در طی همه گیری‌هایی که افراد زیادی در آن فوت می‌کنند نیاز به گروه‌های حمایتگر جهت داغدیدگی به عنوان یک نقش درمانی و برای تقویت ارتباطات و حمایت اجتماعی ضروری است

• در مورد احساساتی مانند گناه، سرزنش، خشم و اضطراب که در بازماندگان همه گیری دیده می‌شود، پردازش این هیجانات دردناک، به چالش کشیدن افکار ایجاد کننده این احساسات، تشویق افراد سوگوار به مراقبت از خود، تقویت تاب آوری و توانایی سازگاری با پیامد‌های فقدان و نیز دریافت حمایت‌های روانشناختی به صورت مشاوره روان درمانی و حتی در صورت امکان ارتباط با سایر خانواده‌های سوگوار مفید می‌باشد..

• همچنین می‌توان با حمایت‌های اجتماعی از اینکه بازماندگان سوگوار بخصوص از لحاظ تامین نیاز‌های پزشکی و روانشناختی در قرنطینه خانگی مشکلی ندارند، اطمینان یافت. همچنین پاسخ‌های روانشناختی مشکلات پیش بینی شده مانند تبعات ناشی از قرنطینه و فاصله گذاری اجتماعی و محدودیت عمکرد تحصیلی و شغلی در این شرایط باید توسط تیم بهداشت روان مد نظر و در تماس‌های از راه دور مدیریت گردد.

• تقویت انعطاف پذیری و تاب آوری سبب افزایش سازگاری و تحمل درد و پریشانی در مقایل بحران فقدان در همه گیری می‌شود. این دیدگاه که چالش‌های بحران همه گیری به عنوان بخشی اجتناب ناپذیر از سیر زندگی انسانی باید پذیرفته شود و اهداف و برنامه‌های ما جهت کاهش درد روانی و بار تحمیلی به بازماندگان واقع بینانه عملی و ملموس باشد بسیار مهم است. تالش در جهت افزایش امید و تقویت این دیدگاه که زندگی همچنان ادامه دارد برای افراد بازمانده ضروری و موثر است.

• نکته دیگر در مداخلات بهداشت روان برای این افراد انگ و برچسب اجتماعی می‌باشد که به تبع آن انزوای این خانواده‌ها به دلیل انگ سبب ایجاد عواقبی همچون مشکلات مالی فردی و شغلی می‌باشد. بخصوص در مواردی که فرد متوفی سرپرست خانواده و حامی اصلی اعضای خانواده بوده است. توجه به این نکات بسیار ضروری است. یادبود‌های عمومی برای بزرگداشت یاد متوفی حتی الامکان حتی به صورت غیر حضوری نقش مهمی در کاهش این ننگ و استیگما دارد. تقویت روحیه اجتماعی در افراد سبب کاهش این درد و رنج می‌شود.

• همچینین باید دانست گاهی مداخلات دارویی در کنترل اضطراب و پرخاشگری شدید و مواردی، چون حملات پانیک و تشدید اضطراب قبلی مفید و موثر است و نیز گاهی بی خوابی شدید نیاز به درمان موقت با دارو‌های مورد نظر خواهد داشت و اگر افسردگی اساسی به عنوان علت سوگ تشخیص داده شود درمان استاندارد ضد افسردگی باید انجام شود.

• نکته مهم اینکه کودکان و سالمندان از جمله آسیب پذیر‌ترین و مستعد‌ترین افراد در اعضای خانواده متوفی جهت آسیب‌های روانشناختی غیر معمول و غیر قابل تحمل هستند که نیاز به حمایت و توجه ویژه دارد.
• یادمان باشد عدم وجود حمایت سلامت روان برای افراد سوگوار در همه گیری و عدم پشتیبانی از آن‌ها سبب ماندگاری مشکلات ناشی از سوگ خواهد شد بخصوص ارزیابی و غربالگری افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه اختلال مصرف موارد در تماس‌های ذکر شده باید مد نظر قرار گیرد و علایم هشدار دهنده روانشناختی مرتبط با آن‌ها به صورت ویژه ارزیابی شود.

• تعداد بالای درگذشتگان و نیاز بازماندگان به دریافت حمایت روانی اجتماعی مطرح کننده نیاز ضروری به ارایه خدمات مشاوره مرتبط با سوگ و فقدان در سطح وسیع و با هدف کاهش پیامد‌های دراز مدت درسطح خانواده‌ها و درنهایت جامعه است.