شهرستان دررود بهترین گردشگاه ییلاقی برای فصل تابستان

پوشش عمده مردم بومی شهرستان درود، لباس محلی است که زنان و مردان نیشابور بر تن می‌کنند. از لباس‌های محلی زنانه می‌توان به سربند، کلاغی، روسری، جلیقه، شلوار، چادر و کفش اشاره کرد.

 

سادات دررود، دستار سیاه و بدون دنباله می‌بندند، روحانیان نیمه مسن دستار سیاه دم‌دار، افراد به حج رفته دستار زرد، کربلایی‌ها دستار شیری یا قهوه‌ای می‌بندند که به آن شال کبریایی هم می‌گویند. مردم معمولی هم دستار سفید و کرکی به سر می‌بندند.

مردم شهرستان دررود به زبان فارسی گویش می‌کنند که برای غیربومی‌های نیشابور این گویش قابل‌فهم نیست. اقوام ترک در این شهر سکونت دارند که به زبان ترکی به خصوصی صحبت می‌کنند که بسیار به زبان فارسی نزدیک است. کرد‌های این شهر هم مانند ترک‌ها، به زبان خودشان یعنی کردی تکلم می‌کنند، اما در سطح شهر و اماکن عمومی به فارسی حرف می‌زنند.

به نظر می‌رسد واژه دَرود از واژه‌هایی مثل دره رود، دورود، دَه رود و یا دِه رود گرفته شده است. از آن جایی که رودخانه شهرستان درود از دو رود به وجود آمده و سرچشمه‌های این دو رودخانه، خانه سفید و دره کمر زرد است که در جایی به نام دو رو به هم رسیده و با یکدیگر ترکیب می‌شوند، که واژه دو رو یکی از دلایل اصلی برای نام گذاری شهر دررود است که در این نقطه این دو رود به هم می‌ریزند، البته یک نظر دیگر هم وجود دارد که عده‌ای معتقدند رودخانه دررود در گذشته‌های دور از پیوند ده رود کوچک و بزرگ در یک نقطه بوجود آمده است.