درباره لالی انتخابی کودکان چه می‌دانید؟

جامعه ۲۴ - کودکانی که به طور انتخابی لال هستند، در موقعیت‌های خاص مانند مدرسه یا اجتماع قادر به صحبت نیستند.

تخمین زده می‌شود که کمتر از ۱ ٪ کودکان مبتلا به لالی انتخابی هستند. اولین موارد توصیف شده به سال ۱۸۷۷ برمی گردد که پزشک آلمانی، آدولف کوسماول، به کودکانی که صحبت نمی‌کردند، برچسب “آفازی ولوونتاریا” زد.

لالی انتخابی اگر درمان نشود می‌تواند عواقب مختلفی داشته باشد و منجر به مشکلات تحصیلی، عزت نفس پایین، انزوای اجتماعی و اضطراب اجتماعی شود.

علائم

اگر فکر می‌کنید که کودک شما ممکن است با لالی انتخابی دست و پنجه نرم کند، به دنبال علائم زیر باشید:

بیشتر بخوانید: سخت رویی روانشناختی چیست؟

ابراز تمایل به صحبت که اضطراب، ترس یا خجالت مانعش می‌شود
اجتناب از تماس چشمی
ناتوانی در مکالمه در مدرسه و سایر موقعیت‌های خاص اجتماعی
استفاده از ارتباطات غیرکلامی برای بیان نیاز‌ها (به عنوان مثال، سر تکان دادن، اشاره کردن)
کمرویی، ترس از مردم و عدم تمایل به صحبت در سنین ۲ تا ۴ سالگی
به راحتی در موقعیت‌های خاص صحبت می‌کند (به عنوان مثال، در خانه یا با افراد آشنا)، اما نه در مورد دیگران (به عنوان مثال، در مدرسه یا با افراد ناآشنا)

تشخیص

معیار اصلی تشخیص لالی انتخابی این است که کودکان، علی رغم صحبت در موقعیت‌های دیگر، در موقعیت‌هایی که انتظار صحبت کردن (مثلاً مدرسه) وجود دارد، صحبت نمی‌کند.

علاوه بر این علامت اصلی، کودکان باید موارد زیر را نیز نشان دهند:

علائم لالی انتخابی حداقل برای یک ماه وجود داشته باشد (نه در ماه اول مدرسه).
کودک شما باید زبان گفتاری را بفهمد و در برخی شرایط توانایی صحبت طبیعی را داشته باشد (معمولاً در خانه با افراد آشنا).
کمبود گفتار باید در عملکرد آموزشی یا اجتماعی فرزند شما اختلال ایجاد کند.
کودکانی که پس از مهاجرت به یک کشور خارجی یا تجربه یک واقعه آسیب زا صحبت خود را به طور موقت متوقف می‌کنند، لالی انتخابی تشخیص داده نمی‌شوند.

علل

از آنجا که این بیماری کاملاً نادر است، عوامل خطرساز برای بیماری کاملاً شناخته نشده اند. اکنون تحقیقات نشان می‌دهد که این اختلال مربوط به اضطراب شدید اجتماعی است و احتمال استعداد ژنتیکی وجود دارد.

مانند همه اختلالات روانی، بعید است که یک دلیل واحد وجود داشته باشد.

کودکانی که به این بیماری مبتلا می‌شوند:

خیلی خجالتی هستند
ممکن است اختلال اضطرابی داشته باشند
از شرمندگی خود در مقابل دیگران می‌ترسند
یک روش درمانی متداول در مورد لالی انتخابی استفاده از برنامه‌های مدیریت رفتار است. این برنامه‌ها شامل تکنیک‌هایی مانند حساسیت زدایی و تقویت مثبت است که هم در خانه و هم در مدرسه تحت نظارت روانشناس اعمال می‌شود.

علاوه بر اینکه به دنبال درمان حرفه‌ای مناسب هستید، مواردی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به کودک خود انجام دهید.

معلمان و سایر افرادی که با کودک شما کار می‌کنند را مطلع کنید: معلمان گاهی اوقات می‌توانند از کودکانی که صحبت نمی‌کنند ناامید و عصبانی شوند. می‌توانید با اطمینان از اینکه معلم فرزندتان می‌داند این رفتار عمدی نیست، کمک کنید. با هم باید کودک خود را تشویق کنید و از رفتار‌های مثبت او تعریف و تمجید کنید.
فعالیت‌هایی متناسب با مهارت‌های فعلی آن‌ها انتخاب کنید: کودک خود را مجبور نکنید که در موقعیت‌های اجتماعی یا فعالیت‌هایی که خواستار ارتباط گفتاری است، شرکت کند. در عوض، فعالیت‌هایی را انتخاب کنید که شامل گفتار نباشد.
به پیشرفت پاداش دهید، اما از مجازات پرهیز کنید.
کودک خود را تحت فشار نگذارید: پذیرش والدین در درمان مهم است. شما باید از تلاش برای مجبور کردن فرزند خود به صحبت اجتناب کنید. فشار آوردن به فرزندتان فقط باعث افزایش اضطراب او می‌شود و صحبت کردن را دشوارتر می‌کند.
به طور کلی، پیش آگهی خوبی برای این اختلال وجود دارد. تا زمانی که مشکل دیگری وجود نداشته باشد، کودکان معمولاً در عملکرد‌های دیگر توانایی خوبی دارند و نیازی به کلاس‌های ویژه آموزش ندارند.