این روزها حال جامعه ما خوب نیست مشکلات و فشارهای معیشتی و اجتماعی هر روز بیش از پیش روان مردم را در چنگل خود فشار می‌دهد. روزی نیست که استرسی جدید روح مردم را نخلد. همه این فشارها و محرومیت‌ها در مجموع باعث شده که سلامت روان مردم در حیطه شخصی و اجتماعی با خطرات بسیاری مواجه شود.
مدیرکل دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت خبر داده که طبق آخرین آمار در کشور ۲۹.۷ درصد از افراد گروه سنی ۱۵ سال به بالا در کشور دارای مشکلات روانشناختی هستند.
بر اساس گزارشی که موسسه گالوپ در سال 96 خورشیدی منتشر کرد مردم ایران به لحاظ عصبانیت رتبه یک را به خود اختصاص داده بودند. همچنین مردم ایران در میان 10 کشور غمگین جهان جای گرفتند. اضطراب و افسردگی شایع‌ترین اختلالات روانی در کشور هستند.
درچنین شرایطی بهتر است شهروندان با انواع اختلالات روانی اندکی آشنا شوند تا در صورت لزوم با آگاهی بیشتری به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنند. آشنایی با تفاوت عملکرد روانشناس، روانپزشک و روانکاو در این زمینه می‌تواند کمک‌کننده باشد.
با انواع روان‌درمانگران آشنا شوید!
به گزارش جامعه 24 «روان‌درمانگر» اصطلاحی کلی و فراگیر است که برای تمام متخصصان بهداشت روان به کار می‌رود، این افراد در حوزه درمان مشکلات مختلف وابسته به روان مانند مشکلات هیجانی، استرس، اختلالات روانی، مشکلات رابطه یا عادات ناسالم درافراد فعالیت کرده و آموزش دیده‌اند. روان‌درمانگران بر اساس تخصص خود به یکی از گروه‌های روانشناس، روانپزشک، روانکاو یا مددکار اجتماعی جای می‌گیرند، اما نوع درمان آنها متفاوت است.
روانپزشک : این افراد درواقع پزشکانی هستند که به درمان افراد دارای بیماری‌های روانی پرداخته و برای تجویز دارو به بیماران مجوزهای لازم را دارد. تخصص روانپزشکان در پیشگیری، تشخیص و درمان این بیماری‌هاست. افراد دارای مشکلات بالینی مانند مبتلایان به دوقطبی یا افسردگی‌های شدید باید به روانپزشک مراجعه کرده و داروهای لازم را دریافت کنند.
روانشناس : این گروه از متخصصان بیشتر با مسائل هیجانی و رفتاری سرو کار دارند تا با مشکلات بالینی و جسمی به همین دلیل به افرادی که نزد روانشناس می‌روند درمان‌جو و به افرادی که به روانپزشک مراجعه می‌کنند بیماری گفته می‌شود، در واقع افرادی به روانشناس مراجعه می‌کنند که مشکل جسمی ندارند، روانشناس نیز اجازه تجویز دارو به مراجع را ندارد و درباره مسائل با او گفتگو می‌کند، به عنوان مثال فردی که می‌خواهد اعتماد به نفسش را افزایش بدهد یا طرح‌واره‌های شخصیتی‌اش را رفع کند باید به روانشناس مراجعه کند. باید به‌جای روانپزشک به روانشناس مراجعه کند، زیرا از نظر جسمی مشکلی ندارد.
روانکاو : این گروه از روان‌درمانگران از نظریه‌های فروید(مبدع روانکاوی) و سایر نظریه‌پردازان این پیروی می‌کنند. براساس نظریه فروید دلیل بیماری‌های روانی جاخوش کردن خاطرات دردناک کودکی در ضمیر ناخودآگاه ماست.
روانکاوها هم مانند روانشناسان معمولا با مسائل هیجانی سروکار داشته و حق تجویز دارو ندارند اما روش درمان آنها متفاوت از روانشناسان است، به این معنا که برخلاف روانشناسان، سعی می‌کنند ریشه مشکلات افراد را پیدا و درمان کند، در واقع روانکاو به جای تسکیل علائم، ریشه‌ها را درمان می‌کند.
روانکاوان غالبا برای حل مشکلات افراد نحوه تأثیرپذیریِ آنها از تجارب گذشته را مورد بررسی قرار داده و این موضوع را مورد نظر قرار می‌دهند که چگونه افراد با روش‌هایی که صرفا ترس و الگوهای فعلی‌شان را تقویت می‌کند با دیگران وارد تعامل می‌شوند.