تجاوز جنسی به کودکان، خطری که افغان‌ها را تهدید می‌کند!

جامعه ۲۴ -مساله سقوط افغانستان توسط طالبان باعث ترس بسیاری از مردم و فعالان اجتماعی و مدنی شده است. بسیاری جنبه‌های مختلف این ترس و نگرانی را بیان می‌کنند. برخی نگران آینده سیاسی افغانستان هستند؛ برخی دیگر، نگران رواج تروریسم در این کشورند و برخی دیگر هم نگران بحران‌های اجتماعی حاصل از قدرت گیری طالبان در افغانستان هستند.

در مورد بحران‌های اجتماعی افغانستان مقالات و گزارش‌های بسیار زیادی نوشته شده است. محدودیت احتمالی زنان در افغانستان جدید در صدر نگرانی‌های تحلیلگران و فعالان اجتماعی قرار دارد. نگرانی که البته به جا است چرا که طالبان نشان داده علاقه‌ای به تحصیل، اشتغال و حتی رفت و آمد زنان در محیط‌های عمومی ندارد و هر چند طالبان جدید اعلام کرده که محدودیتی برای زنان ایجاد نخواهد کرد، اما شواهد نشان می‌دهد حداقل در برخی مناطق دورافتاده قوانین دهه ۹۰ طالبان مجددا به اجرا درآمده است.

بنابراین، قابل درک است که بسیاری از فعالان و ناظران بین المللی نگران وضعیت زنان افغانستان باشند؛ اما نباید از خاطر برد که ترسی بزرگتر افغانستان را در برگرفته است. بدون تردید کودکان ضعیف‌تر از زنان هستند و شکی نیست که آن‌ها در خطر بزرگتری قرار دارند.

آزار جنسی کودکان، بزرگترین مصیبتی که افغانستان را درگیر کرده است

پایگاه خبری Outlook هند در گزارشی به بحران کودکان در افغانستان پرداخته است. این پایگاه در گزارشش به مساله پدوفیلیا در افغانستان تحت زعامت طالبان اشاره دارد و آن را یکی از ترس‌های بزرگ فعالان مدنی و خانواده‌های افغان می‌داند.

بیشتر بخوانید: سرنوشت کودکان افغان در جنگ چه می‌شود؟

پدوفیلیا یا به زبان خود افغان‌ها "بَچَه بازی" به معنی هرگونه میل جنسی به کودکان زیر ۱۳ سال یا اقدام برای انجام عمل جنسی با آنان است. این اقدام در زمان قدرت گیری نخست طالبان در برخی شهر‌های افغانستان رایج بود. بعد از خروج طالبان از افغانستان توسط دولت ممنوع شد و حالا بیم آن می‌رود که مجددا رواج یابد.

پدوفیلیا در افغانستان به دو صورت رایج است. برقراری رابطه جنسی با دختران خردسال از طریق ازدواج با آنان یا خرید آن‌ها از خانواده و برقراری رابطه با پسران خردسال و نوجوان.

پایگاه Outlook در مصاحبه‌ای که با برخی فعالان اجتماعی و نیز برخی از قربانیان این اتفاق داشته است، به نکات مهم و جالبی در رابطه با این نگرانی رسیده و در قالب گزارشی آن‌ها را تدوین کرده است. مهم‌ترین ادعای نویسنده در این گزارش این است که رابطه جنسی با کودکان در بسیاری از مناطق افغانستان عمل زشتی به حساب نمی‌آید و از این رو اگر اجبار دولت نباشد این عمل روزانه بار‌ها و بار‌ها انجام می‌گیرد.

طبق ادعای نویسنده رابطه جنسی با پسران خردسال و نوجوان به خصوص در برخی مناطق مرزی پشتون نشین به شدت رایج است. این اتفاق از عصر ارباب و رعیتی (فئودالیته) در افغانستان شایع بوده، اما با قدرت گیری طالبان در دهه ۹۰ به صورت رسمی اشاعه یافت.

مخالفت محافل مختلف و وجود روایات اسلامی در مورد ممنوعیت این اقدام باعث شده رابطه جنسی با پسران تا حدی محدود شود، اما برقراری رابطه جنسی با دختران کوچک و خردسال همچنان زیاد است.

کابوس شومی که به سراغ کودکان افغانستان آمده است

به گفته یکی از فعالان افغان، بر اساس فلسفه طالبان، "کنترل بر بدن کودکان دختر کلید حکمرانی بر آنان است". این فعال افغانستانی در این رابطه چنین می‌گوید: " دختران در افغانستان به چشم کودک دیده نمی‌شوند، آن‌ها به عنوان بزرگسالانی دیده می‌شوند که اندامی آماده برای رابطه جنسی با یک مرد دارند. از نظر آن‌ها {طالبان}، خدا بدن زن را برای لذت مردان و باروری خلق کرده است... آن‌ها توانستند این باور را به برخی از مردم تلقین کنند و سطح پذیرش اجتماعی را برای این اتفاق بالا ببرند. "

شکی نیست که کودکان آسیب روانی و جسمانی فراوانی از روابط جنسی حاصل از پدوفیلیا می‌بینند. یک فعال مدنی افغانستانی تاکید دارد که " سکوت" اصلی‌ترین واکنش کودکان به تجاوز یا آزار جنسی است. کودکان قربانی معمولا ترجیح می‌دهند گوشه گیری کنند و در این رابطه با کسی صحبت نکنند، اما آسیب این حادثه تا سال‌ها در ذهن و جسم آنان باقی می‌ماند.

یک فعال اجتماعی تجربه خود را از برقراری ارتباط با کودکان قربانی رابطه جنسی این چنین شرح می‌دهد: " من تنها مددکار اجتماعی در یتیم خانه‌ای در نزدیکی کابل هستم. {در طول فعالیتم در یتیم خانه} متوجه رفتار‌های عجیبی از کودکان شده ام. بسیاری از این کودکان می‌آیند و به من می‌چسبند، برخی از آن‌ها هم در دامن من دراز می‌کشند. من مادر هستم. وقتی یکی از آن‌ها را بغل می‌کنم احساس می‌کنم بدنش خرد و تکه تکه شده است؛ گویی آن کسی که من در آغوش گرفته ام یک کودک نیست، بلکه اعضای جدا از هم یک بدن است که آن‌ها را در کنار هم نگه داشته اند. دیگر از انجام این کار خسته شده ام. این کودکان شب‌های وحشتناکی را تجربه می‌کنند. آن‌ها کابوس می‌بینند و ناگهان شروع به جیغ کشیدن می‌کنند. این غیر قابل تحمل است. "

حالا با تسلط طالبان بر کابل بسیاری نگرانند که این مراکز که پناهگاه کوچکی برای قربانیان جنسی افغان است هم بسته شود. آنچه مشخص است این است که اتفاقات اخیر خانواده‌های افغانستانی را به شدت نگران کرده و آن‌ها روز‌های زیاد خوبی را در پیش روی خود نمی‌بینند.