چرا بدون دلیل گریه می‌کنیم؟

جامعه ۲۴- گریه کردن بدون دلیل مشخص می‌تواند ناشی از تغییرات هورمونی مانند بارداری یا دوره قاعدگی، یا به دلیل استرس و کمبود خواب باشد. همچنین ممکن است نشانه‌ای از افسردگی، اختلال دوقطبی، یا دیگر مشکلات سلامت روان باشد. در موارد کمتر، دلایل جسمانی مانند آسیب مغزی تروماتیک یا سکته مغزی می‌توانند دلیل این نوع گریه باشند.

افسردگی

افسردگی می‌تواند باعث بروز علائم متعددی شود، از جمله:

مشکلات خواب

تغییرات اشتها

مشکلات تمرکز

خستگی

از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها

احساس پوچی

درد و کوفتگی بدن

ناامیدی

افکار خودکشی

افسردگی شایع است و علائم آن می‌تواند در افراد مختلف، متفاوت باشد. برخی افراد ممکن است دوره‌هایی از گریه ظاهراً بی دلیل را تجربه کنند. برخی دیگر ممکن است بیش از حد معمول گریه کنند.

غم و افسردگی

غم و اندوه به اشکال مختلفی بروز می‌کند و گریه کردن مکرر اغلب یکی از ویژگی‌های مرتبط با آن است. افرادی که عزیزی را از دست داده‌اند ممکن است علائمی شبیه به افسردگی داشته باشند، اما معمولاً شامل افکار خودکشی یا احساس ناامیدی نمی‌شود. با این حال، غم و اندوه پیچیده می‌تواند مشابه افسردگی باشد، و همچنین غمی که با تشخیص زمینه‌ای افسردگی همراه است.

اضطراب

اضطراب حالتی پیچیده است که با نگرانی شدید، وحشت، و ترس در پیش بینی خطر درک شده مشخص می‌شود. این حالت اغلب با سایر علائم فیزیکی و شناختی همراه است.

طبق گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا، افراد مبتلا به افسردگی بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های دیگر، مانند اختلالات اضطرابی، هستند.

افراد مبتلا به اضطراب ممکن است احساس افزایش فشار روانی داشته باشند و بیشتر احتمال دارد به خاطر مسائل ظاهراً پیش پا افتاده گریه کنند.

اختلال دوقطبی

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دوره‌های اوج و فرود‌های شدید خلقی را تجربه می‌کنند. همراه با این نوسانات خلقی غیرقابل پیش بینی، ممکن است فوران‌های احساسی، از جمله گریه، رخ دهد.

دو نوع اصلی اختلال دوقطبی وجود دارد:

دوقطبی نوع ۱: شامل دوره‌های شیدایی حداقل یک هفته‌ای است و ممکن است با دوره‌های جداگانه افسردگی همراه باشد. برخی افراد مبتلا به این نوع دوقطبی، علائم شیدایی و افسردگی را به طور همزمان نیز تجربه می‌کنند.

دوقطبی نوع ۲: شامل دوره‌های افسردگی و هیپومانیا (نیمه شیدایی) است، که در آن اوج‌ها به شدت دوقطبی نوع ۱ نیستند.

همه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نسبت یکسانی از اوج و فرود‌ها را تجربه نمی‌کنند. برخی افراد ممکن است علائم اختلال دوقطبی را داشته باشند، اما به طور کامل در این دسته بندی‌ها قرار نگیرند.

هورمون‌ها

اشک‌های شما فقط از آب و نمک تشکیل نشده‌اند. شواهدی وجود دارند که اشک‌های عاطفی (برخلاف اشک‌هایی که در پاسخ به چیز‌هایی مانند خمیازه کشیدن تشکیل می‌شوند) حاوی موادی مانند هورمون‌ها و پرولاکتین هستند.

تغییرات هورمونی ممکن است توضیح دهد که چرا برخی افراد ظاهراً بی دلیل گریه می‌کنند. گاهی اوقات، تغییرات هورمونی مورد انتظار هستند. به عنوان نمونه، افراد باردار ممکن است راحت‌تر گریه کنند. هجوم هورمون‌ها به دلیل بارداری و همچنین تغییرات پس از زایمان طبیعی است.

بیشتر بخوانید: چهره پنهان افسردگی در نوجوانی؛ چه کنیم تا فرزندمان قربانی این اختلال نشود؟

در مواقع دیگر، تغییرات هورمونی که منجر به گریه می‌شوند، بخشی از یک بیماری زمینه‌ای مانند اختلال نارسایی پیش از قاعدگی هستند. این اختلال می‌تواند موجب موارد زیر شود:

گریه ناگهانی و بی دلیل

گریه بیش از حد

بدخلقی، افسردگی و اضطراب

تغییرات اشتها

نفخ، گرفتگی عضلات

سردرد و بدن درد

آغاز این اختلال معمولاً حدود یک هفته یا بیشتر پیش از قاعدگی رخ می‌دهد. علائم معمولاً در طول قاعدگی فروکش می‌کنند. برخی افراد نیز ممکن است در طول قاعدگی به دلیل تغییرات هورمونی احساساتی‌تر شوند.

اختلال عاطفی کاذب (اثر سودوبولبار)

بیماری‌های عصبی نیز می‌توانند باعث گریه بی دلیل شوند. هنگامی که گریه ناشی از یک اختلال مغزی است، به دلیل وضعیت جسمی است و هیچ دلیل دیگری ندارد.

اختلال عاطفی کاذب نشانه بسیاری از بیماری‌های عصبی است، از جمله:

آسیب مغزی

تومور مغزی

زوال عقل

بیماری‌ام اس

بیماری پارکینسون

سکته مغزی

افراد مبتلا به اختلال عاطفی کاذب می‌توانند فوران‌های احساسی تصادفی دیگری، از جمله خشم، را نیز تجربه کنند. تغییرات سریع در احساسات نیز امکان پذیر است.

دیابت و دوره‌های گریه

افراد مبتلا به دیابت نیز ممکن است فوران‌های ناگهانی احساسی، از جمله گریه، را تجربه کنند. این دوره‌ها به دلیل سطح قند خون رخ می‌دهند و با تثبیت آن بهبود می‌یابند.

عوارض جانبی دارو‌ها

برخی دارو‌ها می‌توانند منجر به گریه به عنوان یک عارضه جانبی شوند. به عنوان نمونه، تجربه بی قراری ناشی از بیدار شدن از بیهوشی در افرادی که تحت بیهوشی قرار گرفته‌اند، شایع است. گریه یک احساس رایج در کودکان و بزرگسالان است.

تحقیقات جدیدتر روی پاسخ‌های احساسی به دارو‌های آگونیست گیرنده جی ال پی-۱ (GLP-۱) متمرکز شده‌اند که اغلب برای مدیریت قند خون و وزن استفاده می‌شوند.

عوارض جانبی همچنین می‌توانند زمانی رخ دهند که مصرف یک دارو را قطع می‌کنید. ممکن است هنگام قطع مصرف مهارکننده‌های بازجذب سروتونین، مانند پروزاک (فلوکستین)، دوره‌هایی از گریه را تجربه کنید.

با پزشک خود در مورد گریه و عوارض جانبی احتمالی داروهایتان صحبت کنید.

استرس

برخی افراد ممکن است وقتی با سطوح بالاتری از استرس در زندگی خود رو‌به‌رو می‌شوند، راحت‌تر گریه کنند، اما مشخص نیست که چرا این اتفاق می‌افتد. بار زیاد و کمبود خواب ممکن است بخشی از مشکل باشد.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۰ بررسی کرد که آیا گریه به افراد در مقابله با استرس کمک می‌کند یا خیر. در افرادی که گریه می‌کردند در مقایسه با آنهایی که گریه نمی‌کردند، ضربان قلب کندتر و تنفس آرام تری مشاهده شد. این ممکن است به عنوان یک پاسخ خودآرام بخش عمل کند. با این حال، تفاوتی در سطح هورمون کورتیزول مرتبط با استرس یا توانایی آنها برای ادامه یک کار استرس زا وجود نداشت.

محققان طی مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۲، دلایل گریه را به پنج دسته اصلی تقسیم کردند و دریافتند که بیشتر موراد گریه می‌توانند به طور قابل اعتمادی در یکی از این انواع قرار گیرند. آنها شامل موارد زیر بودند:

تنهایی

ناتوانی (احساس ناامیدی و ناتوانی)

بار اضافی (استرس، سرزنش خود، فشار بیش از حد)

هارمونی (احساسات مثبت)

رسانه (فیلم، آهنگ، کتاب)

تحقیقات بیشتری برای درک گریه مورد نیاز است، اما ممکن است هنگام گریه کردن و ندانستن دلیل آن، بررسی این احتمالات کمک کننده باشد.

چگونه کمک بگیریم؟

اگر فکر می‌کنید ابراز احساسات شما غیرعادی یا بیش از حد است، باید با یک متخصص پزشکی یا سلامت روان صحبت کنید. درمان‌های افسردگی، اختلالات اضطرابی و سایر مشکلات سلامت روان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درمان شناختی رفتاری یا دیگر روش‌های گفتار درمانی

دارودرمانی

گروه‌های حمایتی

درمان‌های عصبی (نوروتراپی)

درمان‌های مکمل، شامل ذهن آگاهی و ورزش

اغلب، متخصصان پزشکی ترکیبی از روش‌های درمانی را برای بیشینه تأثیر توصیه می‌کنند.

در صورت بحران کمک بگیرید

اگر افکاری برای آسیب رساندن به خود یا دیگران دارید، فوراً کمک بگیرید. با یک عزیز، یا دوست تماس بگیرید، یا (شماره های) اورژانس اجتماعی یا مشاورین تلفنی تماس بگیرید و با یک مشاور آموزش دیده صحبت کنید. اگر شما یا یکی از عزیزانتان در خطر فوری هستید، با شماره تلفن ۱۱۵ یا ۱۱۰ تماس بگیرید.

چگونه کنار بیاییم؟

چندین راه برای کنار آمدن با دوره‌های گریه وجود دارد. اگر یک وضعیت سلامت روان عامل آن باشد، ممکن است بخواهید به یک گروه حمایتی بپیوندید یا یک روش جایگزین مانند یوگا را امتحان کنید.

اگر اختلال عاطفی کاذب دارید، ممکن است برای مقابله با علائم خود دچار مشکل شوید. انجمن سکته مغزی آمریکا مکانیسم‌های مقابله‌ای زیر را پیشنهاد می‌کند:

ارتباط باز: صحبت کردن با دیگران در مورد اختلال عاطفی کاذب به کاهش سردرگمی در طول یک دوره کمک می‌کند.

حواس پرتی: اگر یک دوره قریب الوقوع به نظر می‌رسد، حواس پرتی ممکن است به کاهش علائم کمک کند.

تغییر وضعیت: تغییر حالت یا وضعیت بدن ممکن است به کنترل دوره‌ها کمک کند.

تنفس عمیق: تمرینات تنفس نیز ممکن است به شما در گذراندن یک دوره کمک کند.

اگر به دلیل احساس خستگی و فشار زیاد گریه می‌کنید، اتخاذ راهبرد‌های مدیریت زمان مهم است. اگر می‌توانید، بخشی از کار خود را به همکارانتان واگذار کنید، و اگر احساس می‌کنید نمی‌توانید پروژه‌های جدید را بر عهده بگیرید، از «نه» گفتن به آنها نترسید.