جزئیات شکنجه یک معلول در قائمشهر/ فرزندم را با آثار سوختگی و زخم ترخیص کردم/ بهزیستی: بررسی می‌کنیم

جامعه ۲۴ ، شادی مکی: بار‌ها اخباری درباره آزار و شکنجه مددجویان در مراکز نگهداری مختلف اعم از مراکز سالمندان، معلولان و حتی کمپ‌های معتادان منتشر شده است، اخباری که با قول بهزیستی مبنی بر پیگیری موضوع یا بسته شدن مرکز مذکور و برخورد قانونی با خاطیان از یاد‌ها رفته است.

اینبار هم نوبت به خبری درباره آزار و شکنجه یک فرد دارای معلولیت در مرکز نگهداری از معلولان لموک قائمشهر رسید که سرتیتر خبر‌ها قرار گیرد. تصاویری از بدن زخمی و آزاردیده "علیرضا شهمیرزادی" جوان ۲۰ ساله دارای معلولیت ذهنی در فضای مجازی بسیار تلخ بود.

واکنش بهزیستی به شکنجه یک معلول در قائمشهر

مدیر روابط عمومی بهزیستی مازندران در گفتگو با ایرنا، اما این خبر را ادعا خوانده و گفته است: «مدیران بهزیستی مازندران دستور پیگیری ادعای مطرح شده را داده‌اند و این موضوع هم اکنون در دست بررسی است.»

او همچنین ضمن حمایت از مرکز مذکور اعلام کرد: «مرکز نگهداری معلولان لموک قائمشهر همواره استاندارد‌های کاری را رعایت کرده و بسیار بعید به‌نظر می‌رسد که عوامل این محل نگهداری، اقدام به ضرب و شتم این فرد معلول ذهنی کرده باشند، ولی با این وصف موضوع به صورت جدی و دقیق پیگیری و نتیجه اطلاع رسانی می‌شود.»

از سوی دیگر این سازمان طی بیانیه‌ای اعلام کرده است: «براساس این گزارش، توانخواه (ع ش) در مورخه ۱۳۹۹/۴/۲۳ در مرکز بالا لموک قائمشهر پذیرش شد و در تاریخ ۱۴۰۰/۱۰/۵ بنا به تشخیص پزشک مرکز به علت ضعف، بی حالی و علایم بیماری مسئول فنی مرکز با خانواده وی تماس گرفت و از آن‌ها درخواست کرد درخصوص درمان توانخواه مراجعه کنند. پس از مراجعه والدین توانخواه با شرایط مذکور بنا به اظهار مسئول فنی مرکز، وی بدون هیچگونه علائم ضرب و شتم و سوختگی و تنها با علائم ضعف و بیماری تحویل پدر و مادرش شد و ۲ یا ۳ روز بعد توانخواه به دلیل ابتلا به بیماری سل توسط والدین در بیمارستان بستری شد.»

فرزند معلولم را سالم تحویل مرکز دادم، اما زخمی پس گرفتم

برای آگاهی از آنچه رخ داده و مشخص شدن زوایای دیگر ماجرا با حسین شهمیرزادی پدر علیرضا گفتگو کردیم.

پدر این جوان ۲۰ ساله و دارای معلولیت، ماجرا را برای جامعه ۲۴ اینگونه شرح می‌دهد: ما یک سال و نیم پیش برادرم را به مرکز نگهداری لموک سپردیم که یک موسسه خیریه توانبخشی و نگهداری از معلولان ذهنی در قائمشهر است. همچنین هفته‌ای دو بار برای علیرضا غذای مورد علاقه و داروهایش را تهیه کرده و به مرکز می‌بردیم، اما به دلیل کرونا تنها از دور می‌توانستیم او را ملاقات کنیم. ماهانه نیز به مرکز هم حدود ۳۰۰ الی ۴۰۰ هزار تومان پرداخت می‌کردیم.

به گزارش جامعه ۲۴ از مرکز نگهداری از معلولان لموک با خانواده تماس گرفته شده و اطلاع می‌دهند که حال فرزند شما بد است.

پدر علیرضا توضیح می‌دهد: در تاریخ ۵ دی ماه به دلیل وخامت حال پسرم او را از مرکز ترخیص و به بیمارستان بردیم، بر اساس آزمایش‌هایی که در بیمارستان انجام شد متوجه شدیم تعداد پلاکت‌های خون پسرم به شدت پایین آمده است، او همچنین دچار عفونت شدید ریه شده و مانند افراد مبتلا به پارکینسون تمام مدت می‌لرزید، کلیه، کبد و سایر جوارح داخلی‌ فرزندم دچار مشکل شده بودند.

بیشتر بخوانید: جزئیات حمله به خودرو حامل مادر و کودک اوتیسمی/ با کودکان مبتلا به اوتیسم چگونه برخورد کنیم؟

خانواده شهمیرزادی همچنین از پارگی لب و شکستگی گوش فرزندشان متعجب می‌شوند.

آنطور که پدر می‌گوید: پزشک پس از مشاهده نتایج آزمایش‌ها و بررسی‌های دقیق اعلام می‌کند که علیرضا باید سریعا بستری شود. خانواده هم بلافاصله یعنی در همان تاریخ ۵ دی ماه علیرضا را از مرکز ترخیص کرده و به دلیل وخامت حال و به دستور پزشک در بیمارستان ولیعصر قائمشهر بستری می‌کنند.

زمانی که خانواده در بیمارستان  لباس فرزند را از تنش در می‌آورند تا لباس بیمارستان را به او بپوشانند متوجه آثار زخم،  ضرب و جرح، کبودی، سوختگی و سوراخ روی بدن او  می‌شوند. مادر علیرضا این آثار را به پرستار و مددکار بیمارستان نشان می‌دهند. نهایتا پزشک مربوطه موارد را به پزشکی قانونی گزارش می‌کند. این‌ها را پدر علیرضا به خبرنگار جامعه ۲۴ تعریف می‌کند.

بهزیستی قائمشهر شکنجه فرزندم را انکار کرد

پدر این فرد دارای معلولیت ادامه می‌دهد: ما از زخم‌های بدن علیرضا عکس گرفتیم برخی تازه‌تر و برخی هم اندکی التیام یافته بودند. در نهایت با مراجعه به مرکز لموک از آن‌ها پرسیدیم که علت این زخم‌ها چیست. اورژانس اجتماعی را در جریان قرار دادیم و در دادگاه نیز طرح شکایت کردیم. اما نکته آن است که اداره بهزیستی شهرستان در موضع انکار قرار گرفت و می‌گفت این مرکز در استان درجه یک است و چنین چیزی امکان ندارد.

او عنوان می‌کند: وقتی عکس زخم‌ها و سوختگی‌ها را به مرکز نشان دادیم نمی‌پذیرفتند! درحالیکه زخم‌ها دایره‌هایی بود که سوختگی از آن‌ها مشخص بود و سه لایه پوست را تخریب کرده بود، پزشک‌ها همین نظر را داشتند، اما می‌گفتند نظر ارجح، نظر پزشکی قانونی است.

گواهی پزشکی قانونی 

شهمیرزادی با بیان اینکه علیرضا یک ماه در بیمارستان بستری بود و به دلیل حال بدش نهایتا ۱۳ دی ۱۴۰۰ توانستیم او را به پزشکی قانونی ببریم، به جامعه ۲۴ می‌گوید: پزشکی قانونی در آن روز اعلام کرد که زخم‌های بدن فرزندم ۲ تا ۳ هفته قبل ایجاد شده است، به عبارت دیگر این زخم‌ها پیش از ۳۰ آذر در بدن او ایجاد شده بوده این درحالیست که ما او را ۵ دی از مرکز لموک ترخیص کردیم. همچنین سوختگی در اثر تماس با جسم داغ و صدمات ناشی از اصابت جسم سخت هم مورد تایید پزشکی قانونی قرار گرفت.

وی می‌گوید: علت رسانه‌ای کردن این موضوع آن بود که اولا این حق قانونی برادر من است که مشخص شود چه کسی و چرا این بچه دارای معلولیت و بی‌آزار را چنین زخمی کرده و شکنجه داده است. مساله دیگر آنکه مرکز لموک از ۶۰ فرد دارای معلولیت ذهنی و بی‌سرپرست نگهداری می‌کند و ما به دنبال آن هستیم که برخوردی قاطع از سوی مسئولان ذیربط و دستگاه قضایی با این موضوع شود تا دیگر شاهد تکرار چنین رفتاری نسبت به سایر معلولان نباشیم. امید ما این است که قانون از ما حمایت کرده و جلوی تکرار این رفتار‌ها گرفته شود.

«ما هر بار که فرزندمان را می‌بینیم اشک در چشمان‌مان جمع می‌شود که چطور فردی می‌تواند چنین کاری را با یک بچه بی‌پناه و معلول انجام دهد. اگر این اتفاق برای فرزند یکی از مسئولان مربوطه بیفتد قطعا با فرد خاطی برخوردی بسیار جدی خواهد کرد، این مرکز خیریه با یارانه بهزیستی و پول بیت‌المال و شهریه سرپرستان بچه‌های دارای معلولیت اداره می‌شود. به هیچ عنوان هیچ مرکزی حق ندارد چنین رفتاری با مددجو‌ها داشته باشد و باید مراکز مورد نظارت قرار بگیرند.» جمله‌ای که پدر علیرضا با تلخی بر آن تاکید می‌کند.