نگهداری حیوانات خانگی؛ پر کردن تنهایی یا پُز اجتماعی؟

جامعه ۲۴- در سال‌های اخیر، تغییرات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی متعددی در سبک زندگی شهروندان ایرانی به وقوع پیوسته که یکی از نمود‌های بارز آن افزایش علاقه‌مندی به نگهداری حیوانات خانگی به‌ویژه در کلان‌شهرهاست. منظره‌های روزمره در خیابان‌های تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز، دیگر بدون سگ‌هایی با قلاده‌های رنگی یا گربه‌هایی که در خانه‌ها مثل اعضای خانواده زندگی می‌کنند، قابل تصور نیست. از خانه‌های لوکس شمال تهران گرفته تا آپارتمان‌های متوسط شهرک‌های نوظهور، حیوانات خانگی به یکی از عناصر سبک زندگی طبقه متوسط و جدید بدل شده‌اند.

این گزارش تلاش دارد تا در قالبی تحلیلی و جامع، به بررسی چرایی و چگونگی گسترش نگهداری حیوانات خانگی در شهر‌های بزرگ ایران بپردازد. در این مسیر، عوامل فرهنگی، روان‌شناختی، اقتصادی، رسانه‌ای و حتی سیاسی را مورد ارزیابی قرار می‌دهیم.

تغییرات سبک زندگی شهری و گرایش به حیوانات خانگی

شهرنشینی مدرن ایران در دو دهه گذشته با تحولاتی همراه بوده است. افزایش آپارتمان‌نشینی، کاهش تعاملات سنتی همسایگی، رشد زندگی تک‌نفره، تأخیر در ازدواج و فرزندآوری و نیز افزایش تحصیلات دانشگاهی از جمله عواملی هستند که باعث تغییر در نیاز‌های عاطفی و اجتماعی افراد شده‌اند.

در چنین شرایطی، حیوانات خانگی به‌ویژه سگ و گربه، به‌عنوان همراهانی قابل اعتماد، وفادار، و بی‌قضاوت، خلأ‌های عاطفی و اجتماعی را برای بسیاری از شهروندان پر می‌کنند. زوج‌هایی که فرزند نمی‌خواهند، سالمندانی که تنها زندگی می‌کنند، یا حتی جوانانی که هنوز فرصت تشکیل خانواده نیافته‌اند، حیوان خانگی را به‌عنوان همدم انتخاب می‌کنند.

همچنین رشد طبقه متوسط جدید با گرایش به سبک زندگی غرب‌گرایانه و مصرف‌محور، تمایل به «شخصی‌سازی» فضا و سبک زندگی را به همراه آورده است؛ حیوان خانگی نه‌فقط همدم، بلکه بخشی از برند شخصی و نماد سبک زیست به شمار می‌رود.

تأثیر شبکه‌های اجتماعی بر محبوبیت حیوانات خانگی

نقش شبکه‌های اجتماعی در ترویج فرهنگ نگهداری حیوانات خانگی، بسیار قابل‌توجه است. پلتفرم‌هایی، چون اینستاگرام، تیک‌تاک و توییتر، با انتشار تصاویر و ویدیو‌های دوست‌داشتنی از حیوانات، تأثیر عاطفی شدیدی بر مخاطبان می‌گذارند. در ایران نیز این موج جهانی تأثیر خود را گذاشته است. صفحات مشهوری با موضوع سگ‌گردانی، گربه‌های خانگی، و حتی حیوانات خاص مانند پرندگان یا خزندگان، دنبال‌کنندگان فراوانی دارند.

بیشتر بخوانید: نگهداری از حیوانات جرم است؟/ قوانین نامشخص ایران در حوزه نگهداری از حیوانات

بسیاری از کاربران از حیوان خانگی خود به‌عنوان یک سوژه ثابت برای تولید محتوا استفاده می‌کنند. برخی صفحات حیوانات خانگی در ایران حتی به سطح «اینفلوئنسر» رسیده‌اند و تبلیغات دریافت می‌کنند. این روند باعث شده که نگهداری حیوان خانگی، دیگر تنها یک تصمیم احساسی یا شخصی نباشد، بلکه به یکی از ابزار‌های کسب اعتبار اجتماعی، تعامل دیجیتال و حتی درآمد بدل شود.

تغییر نگرش فرهنگی نسبت به حیوانات

در گذشته، در فرهنگ سنتی ایرانی، حیوانات خانگی عمدتاً به حیوانات مزرعه یا نگهبان خانه محدود می‌شدند. سگ، گربه یا پرنده در حیاط خانه نگهداری می‌شد و نقش عملیاتی یا دفع آفات داشت. اما در حال حاضر، نگرش به حیوانات به‌طور چشمگیری تغییر یافته است.

نسل جوان‌تر، که کمتر به تابو‌های سنتی متعهد است، حیوان را نه‌فقط یک ابزار، بلکه موجودی با حق حیات، نیاز عاطفی و ارزش وجودی می‌بیند. این نگرش جدید از دل تعامل با جهان، شبکه‌های اجتماعی، مهاجرت و آشنایی با فرهنگ‌های دیگر سربرآورده است. همچنین گسترش دامپزشکی مدرن، آموزش‌های رفتارشناسی حیوانات و خدمات مربوطه، به ارتقاء نگاه علمی و انسانی‌تر نسبت به حیوان کمک کرده است.

اقتصاد حیوانات خانگی در ایران

افزایش محبوبیت حیوانات خانگی، بازاری تازه و رو به رشد را نیز در پی داشته است. طبق برآورد‌های غیررسمی، بازار لوازم حیوانات خانگی در ایران میلیارد‌ها تومان گردش مالی دارد. از خوراک‌های برنددار و مکمل‌های غذایی گرفته تا لباس، تخت خواب، اسباب‌بازی، شامپو، و خدمات آرایشگاهی و دامپزشکی، همه به بخشی از سبد هزینه‌ای خانواده‌های حیوان‌دوست تبدیل شده‌اند.

راه‌اندازی فروشگاه‌های تخصصی، کلینیک‌های دامپزشکی، خدمات مشاوره رفتاری و حتی مدرسه تربیت سگ، همگی نشانه‌هایی از شکل‌گیری صنعتی نوین هستند. در برخی مناطق تهران، فروشگاه‌های حیوانات خانگی بیشتر از داروخانه دیده می‌شوند.

همچنین خدمات نگهداری حیوان در منزل، پت‌هتل‌ها و اپلیکیشن‌های ویژه مراقبت از حیوانات نیز در حال گسترش‌اند. بسیاری از جوانان نیز از این طریق شغل دوم یا منبع درآمد خود را پیدا کرده‌اند.

چالش‌ها و موانع اجتماعی و حقوقی نگهداری حیوانات خانگی

با وجود رشد چشمگیر، نگهداری حیوانات خانگی در ایران همچنان با چالش‌هایی روبه‌روست. قوانین مشخصی برای حقوق حیوانات خانگی وجود ندارد و برخی فعالیت‌ها در هاله‌ای از ابهام قانونی قرار دارند. همچنین برخی رویکرد‌های مذهبی یا سنتی، همچنان با نگهداری حیوانات خانگی به‌ویژه سگ مخالفت دارند.

شهروندان گزارش‌هایی از برخورد‌ها با سگ‌گردانی در پارک‌ها داده‌اند. نبود فضا‌های عمومی مخصوص حیوانات، عدم پذیرش آنها در حمل‌ونقل عمومی و حتی ممنوعیت ورود به برخی مکان‌ها، از موانعی است که صاحبان حیوانات با آن مواجه‌اند.

از طرفی، برخی همسایگان در آپارتمان‌ها، به دلیل صدا یا نگرانی‌های بهداشتی، با نگهداری حیوانات مخالفت می‌کنند که منجر به درگیری‌های اجتماعی می‌شود. این موضوع ضرورت تدوین مقرراتی جامع برای زندگی مشترک انسان و حیوان را نشان می‌دهد.

جنبه‌های روان‌شناسی و سلامت انسان نگهداری حیوانات خانگی

پژوهش‌های متعددی در جهان و ایران تأثیر مثبت حیوانات خانگی بر سلامت روان انسان را تأیید کرده‌اند. حضور یک حیوان خانگی باعث کاهش اضطراب، کاهش احساس تنهایی، افزایش مسئولیت‌پذیری، بهبود خلق‌وخو و حتی کنترل فشار خون و ضربان قلب شده است.

در دوره همه‌گیری کرونا، بسیاری از مردم برای اولین بار حیوان خانگی تهیه کردند تا از اضطراب ناشی از قرنطینه بکاهند. مطالعات داخلی نیز نشان می‌دهد که نگهداری حیوانات باعث بهبود خلق افراد دچار افسردگی و اختلال اضطراب می‌شود.

همچنین برای کودکان، داشتن حیوان خانگی، ابزار خوبی برای آموزش مسئولیت، مهربانی، و برقراری ارتباط عاطفی است. حتی در برخی درمان‌های روان‌شناختی برای کودکان اوتیسم یا مبتلا به اضطراب، از حیوانات کمک‌درمان استفاده می‌شود.

آینده‌نگری و چشم‌انداز اجتماعی

با توجه به روند‌های جهانی و داخلی، می‌توان انتظار داشت که محبوبیت حیوانات خانگی در شهر‌های ایران همچنان افزایش یابد. رشد سواد عمومی، گسترش طبقه متوسط، شهرنشینی دیجیتال، و حتی بازتعریف مفاهیم خانواده، همگی از عواملی هستند که این روند را تقویت می‌کنند.

همزمان، نیاز به سیاست‌گذاری مشخص در حوزه حقوق حیوانات، آموزش عمومی درباره مراقبت درست از حیوانات، ایجاد فضا‌های شهری مناسب، و رفع موانع قانونی و اجتماعی، بیش از پیش احساس می‌شود.

حیوانات خانگی امروز دیگر صرفاً موجوداتی برای سرگرمی یا حفاظت از خانه نیستند؛ آنها به‌مثابه اعضای خانواده، شریک عاطفی، عنصر هویت اجتماعی و حتی بازیگران اقتصادی ظاهر شده‌اند. جامعه ایران، در گذار از سنت به مدرنیته، با چالش‌ها و فرصت‌های متعددی در این مسیر مواجه است. آینده نگهداری از حیوانات خانگی در ایران، بستگی زیادی به میزان آگاهی عمومی، انعطاف‌پذیری فرهنگی، و سیاست‌گذاری هوشمندانه دارد.