نکات مهم در مورد قنداق کردن نوزاد

جامعه ۲۴- قنداق کردن نوزاد به معنای بسته و لفاف کردن نوزاد با استفاده از یک پتو یا پارچه نازک به گونه‌ای است که حس امنیت و آرامش را برای او ایجاد کند. این روش معمولاً به عنوان یک تکنیک برای کاهش واکنش‌های ناگهانی (مانند واکنش مورو) و کمک به بهبود خواب نوزاد استفاده می‌شود. با این حال، اجرای صحیح قنداق کردن اهمیت زیادی دارد تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری شود.

نکات مهم در قنداق کردن نوزاد

نکات مهم در مورد قنداق کردن نوزاد به شرح زیر است:

۱. انتخاب پارچه مناسب:

از یک پتو یا پارچه سبک، نرم و قابل تنفس استفاده کنید تا از گرمای بیش از حد و احتمال تعرق یا اختلال در تنفس جلوگیری شود.

۲. اجتناب از بسته شدن بیش از حد:

قنداق باید به گونه‌ای انجام شود که نوزاد خیلی سفت بسته نشود. فضای کافی برای حرکت طبیعی پا‌ها و لگن باقی بگذارید تا از بروز مشکلات مربوط به مفصل‌های لگن (مانند دیسپلازی مفصل ران) جلوگیری شود.

۳. حفظ ایمنی در زمان خواب:

- نوزاد را همیشه بر روی پشت قرار دهید تا خطر اختناق یا سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) کاهش یابد.

- مطمئن شوید که پارچه‌ای که قنداق کرده‌اید از پوشاندن صورت نوزاد جلوگیری کند تا راه‌های تنفسی باز باقی بمانند.

۴. زمان مناسب برای قنداق کردن:

زمانی که نوزاد شروع به چرخیدن یا تک‌تنه شدن می‌کند (معمولاً بعد از ۲ ماهگی)، بهتر است از قنداق کردن دست بردارید تا او بتواند به صورت طبیعی حرکات خود را انجام دهد و خطر غرق شدن در قنداق کاهش یابد.

بیشتر بخوانید: خوراکی‌های مفید در سه ماه آخر بارداری

۵. راهنمایی‌های تکمیلی:

- قبل از شروع قنداق کردن، از روش‌های صحیح بسته‌بندی آشنا شوید؛ منابع معتبر یا مشاوره با پزشک متخصص اطفال می‌تواند کمک‌کننده باشد.

- نظارت مستمر بر وضعیت نوزاد در زمان استفاده از قنداق نیز اهمیت دارد.

تاریخچه قنداق کردن نوزاد

قنداق کردن (swaddling) یکی از روش‌های سنتی در مراقبت از نوزاد است که تاریخچه آن به دوران باستان بازمی‌گردد. در ادامه به برخی نکات تاریخی و جغرافیایی این روش اشاره می‌کنم:

۱. تاریخچه باستانی:

شواهد موجود از مصر باستان، یونان و روم نشان می‌دهد که شیوه‌های اولیه بسته‌بندی نوزادان برای ایجاد حس امنیت و محافظت از آنها به کار می‌رفته است. نقوش و تصاویر موجود در آثار باستانی بیانگر این هستند که نوزادان به شکلی بسته می‌شدند تا از سرمای محیط و صدمات محافظت شوند.

۲. قرون وسطی و دوران بعد:

در اروپای قرون وسطی، قنداق کردن به عنوان روشی معمول برای آرام کردن نوزادان و حمایت از آنها در برابر شرایط نامساعد محیطی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در آن زمان، این روش در کشور‌های مختلف اروپایی از جمله انگلستان، فرانسه، آلمان و سایر نقاط قاره رایج بود.

۳. فرهنگ‌های آسیایی و سایر مناطق:

علاوه بر اروپا، در بسیاری از فرهنگ‌های آسیایی مانند چین، هند و ژاپن نیز شیوه‌های مشابهی وجود داشته است که نوزادان را به شیوه‌ای بسته و محصور می‌کردند. همچنین، در برخی از جوامع آفریقایی و بومی در مناطق آمریکای لاتین، استفاده از روش‌های بسته‌بندی نوزادان به عنوان بخشی از رسوم مراقبتی و فرهنگی مشاهده می‌شود.

۴. کاربرد در دوران مدرن:

امروزه، قنداق کردن به عنوان یک روش برای ایجاد آرامش و بهبود خواب نوزاد، در بسیاری از کشور‌ها همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ اما شیوه و نحوه اجرای آن بر اساس توصیه‌های به‌روز و استاندارد‌های ایمنی نوزاد تغییر یافته است. مراکز بهداشتی و پزشکان اطفال، روش‌های امن‌تر و مناسب‌تری را برای قنداق کردن توصیه می‌کنند تا از بروز مشکلات احتمالی (مانند محدودیت در حرکت طبیعی مفاصل) جلوگیری شود.

به طور کلی، قنداق کردن یکی از سنت‌های دیرینه در مراقبت از نوزادان است که در طول تاریخ در فرهنگ‌ها و کشور‌های متعددی از دوران باستان تا به امروز حضور داشته و کاربرد‌های متفاوتی داشته است.

در حال حاضر آیا قنداق کردن نوزاد پیشنهاد می‌شود؟

قنداق کردن نوزاد (swaddling) همچنان به عنوان یک روش تسکین‌دهنده و کمک‌کننده به بهبود خواب در نوزادان مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما نکات مهمی وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند:

۱. مزایا:

- قنداق کردن می‌تواند حس امنیت و آرامش مشابه به آنچه در داخل رحم احساس می‌شد را به نوزاد القا کند.

- برخی نوزادان با قنداق کردن راحت‌تر می‌خوابند و آرام می‌شوند.

۲. ایمنی و نکات مهم:

- روش صحیح: قنداق کردن باید به گونه‌ای انجام شود که حرکت طبیعی پا‌ها و مفاصل، به‌ویژه مفصل ران، محدود نشود. برای جلوگیری از بروز مشکلاتی مانند دیسپلازی مفصل ران، باید فضای کافی برای حرکت پا‌ها باقی بماند.

- شدت بسته‌بندی: نباید نوزاد بیش از حد سفت قنداق شود. بسته‌بندی بیش از حد سفت می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی یا دمای بدن شود.

- محدودیت سنی: بسیاری از متخصصان توصیه می‌کنند که قنداق کردن تنها در ماه‌های اولیه زندگی (تا زمانی که نوزاد شروع به چرخیدن کند، معمولاً در حدود ۲ تا ۳ ماهگی) انجام شود.

- مشاوره با پزشک: هر نوزادی شرایط و نیاز‌های خاص خود را دارد؛ بنابراین توصیه می‌شود قبل از استفاده از این روش با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید.

در حال حاضر، قنداق کردن نوزاد در صورتی که به شیوه‌ای ایمن و مطابق با دستورالعمل‌های پزشکی انجام شود، می‌تواند مفید باشد. اما اجرای صحیح و رعایت نکات ایمنی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است تا از عوارض احتمالی جلوگیری شود.