۵ روش مؤثر در درمان کمر درد

جامعه ۲۴- مدیسن نت گزارش داد، پیشنهادات زیادی برای تسکین کمردرد وجود دارد: طب سوزنی، گرما، کانابینوئیدها، شل کننده‌های عضلانی، پالس‌های الکتریکی TENS، حجامت خشک، مُسکن‌ها، ماساژ از جمله این موارد است. اما بر اساس یک بررسی شواهد جدید، در واقع این توصیه‌ها درد کمر را کاهش نمی‌دهد.

بر اساس شواهد پزشکی موجود، تنها مُسکن‌هایی مانند آسپرین یا ایبوپروفن- دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) - در درمان کمردرد کوتاه مدت مؤثر هستند.

به گفته محققان، همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پنج درمان دیگر ممکن است به کمردرد طولانی مدت کمک کند: ورزش، دستکاری ستون فقرات، چسب کمر، دارو‌های ضد افسردگی و کرم‌های گرم کننده حاوی موادی مانند کپسایسین.

«آیدان کشین»، معاون مرکز تأثیر درد در تحقیقات علوم اعصاب استرالیا، در بیانیه‌ای گفت: «به‌طور شگفت‌انگیزی، ما متوجه شدیم که این درمان‌ها از هر ۱۰ نفر فقط برای یک نفر مؤثر بوده است.»

بیشتر بخوانید: بهترین راهکار کنترل کلسترول بالا

کشین گفت که درمان‌های غیرجراحی مراقبت‌های خط اول برای کمردرد محسوب می‌شوند. محققان بررسی شواهد را انجام دادند تا ببینند این درمان‌های بی شمار چقدر خوب عمل می‌کنند.

برای بررسی، آنها یافته‌های ۳۰۱ کارآزمایی بالینی را که ۵۶ درمان یا ترکیب درمانی برای کمردرد را مورد بررسی قرار می‌داد، تجزیه و تحلیل کردند.

نتایج نشان داد که در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای کمردرد در دسترس نیست. حتی آنهایی که شواهدی در پشت خود دارند نیز نمی‌توان روی آنها حساب کرد که برای همه خوب عمل کنند.

کشین گفت: «ما برای کمردرد حاد دریافتیم که NSAID‌ها ممکن است مؤثر باشند. برای کمردرد مزمن، ورزش، دستکاری ستون فقرات، چسب کمر، دارو‌های ضد افسردگی و آگونیست‌های TRPV ۱ (کرم‌های گرم کننده) ممکن است مؤثر باشد. با این حال، اثرات آنها ناچیز بود.»

محققان همچنین بر اساس شواهد به طور خاص پنج روش درمانی را که کارایی ندارند، برجسته کردند.

این سه مورد برای کمردرد کوتاه مدت– ورزش، تزریق استروئید و استامینوفن– و دو مورد برای کمردرد مزمن، آنتی بیوتیک‌ها و دارو‌های بیهوشی بود.

تحقیقات بیشتری برای اثبات اینکه آیا این درمان‌های دیگر کمردرد ممکن است مؤثر باشند یا خیر، مورد نیاز است.

کشین گفت: «ما به کارآزمایی‌های با کیفیت بالا و کنترل‌شده با دارونما برای درک اثربخشی درمان‌ها و رفع عدم قطعیت هم برای بیماران و هم برای تیم‌های بالینی نیاز داریم.»