انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران در بیانیه‌ای به سخنان یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی درباره ساز و موسیقی واکنش نشان داده و گفت که «به جای دوستی با مردم راه دشمنی برگزیده‌اید.»
جامعه ۲۴ - در بخش‌هایی از این بیانیه آمده است:
«در چند روز اخیر یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در خصوص موسیقی و ساز و آلات موسیقی بیاناتی فرمودند که نمک بر روی زخم‌های جامعه بود و آنچه حاصل آمد جز زیان ملک و ملت هیچ نداشت چرا که کشور ما صد دشمن اگر داشته باشد یک دوست، چون ایشان بس است که ضرباتی بس کاراتر وارد آورَد و نتایج شیوه دوستی که ایشان برگزیده‌اند از دشمن قسم‌خورده هم بسی گران‌تر است.
روی سخن با جناب موسوی نماینده مردم اردبیل در مجلس شورای اسلامی است.
جناب موسوی شما نه تنها سخن دشمن شاد کن بر زبان می‌رانید که بر طبل تفرقه می‌کوبید و از آنجا که نماینده یک زبان و فرهنگ مشخص با هویت و تاریخی هستید، نه تنها با افکار و گفتارتان برخی مناقشات قومیتگرایی را برافروختید، بلکه با دیدگاه ... و بی‌بنیاد خود بر ضدیت و تقابل فرهنگی هم تاکید داشتید.
از این بدتر آنکه شما با ترویج و تشویق به واگذاشتن و خارج شدن از کشور، ایرانیان را به ترک ملک و دیار آبا و اجدادی‌شان تشویق و تحدید می‌کنید که اگر دوست ندارید، بگذارید و بروید!
مگر نه آنکه دیدگاه و رویکرد کلان امروز بر حفظ تمامیت ملی است؟ مگر نه آنکه چندی پیش حکم آمد که تشویق به ترک کشور خیانت است و دشمنی با ملیت را بر می‌افروزد؟
چگونه بر خود چنین فرضی قائل می‌شوید که مافوق بر منطق حکومت، حکمرانی کنید و برانید آنانی را که امروز، چون شما نمی‌اندیشند؟
بیشتر بخوانید: کسی که به دنبال آلات موسیقی است از ایران برود!
مگر شما نبودید که با موسیقی و همان ساز‌ها که آلات هوا و هوس یا امیال شخصی می‌نامیدشان، خود را تبلیغ کردید و آرای همشهریانتان را کسب کرده بر کرسی نمایندگی جلوس فرمودید؟
کجا رفت آن نیازتان که گویی پس از برآورده شدنش، نه آرا برایتان مهم است و نه قومیت و ملیت ارزشی در ضمیرتان دارد که چنین علیه آن قیام می‌کنید؟
بدانید امروز اگر مردم و افراد دلسوز کشور بر حفظ یکپارچکی ایران اصرار دارند، شما با منطقتان گویی بر گسست و فروپاشی آن مصرید.
دست از توجیه سخنان ... بردارید و بر تمامیت ملی و فرهنگی بکوشید. نان شب چه ربطی به چند ساز وارداتی دارد زمانی که ارزش ریالی و ارزی آن در برابر میلیارد‌ها دلار سوءمدیریت دوستان شما حتا نمک سفره اقلیتی از هنرمندان امروزه بی‌نان هم محسوب نمی‌شود.
امروز شما نه تنها در پیشگاه ملت که حتا در قبال حاکمیت نیز مسئولید و استغفار تنها کاری است که باید بجویید و بر پذیرش آن از سوی ملت و دولت و کشور بکوشید نه آنکه پرسش و فهم نادرست از پاسخ به دور از خردورزی و انصاف خود را با عنوان تحریف توجیه کنید و از زیر بار مسئولیتِ عذرخواهی، تاکتیکِ فرار به جلو در پیش بگیرید. خاصه آنکه بهترین دلیل رد این توجیه‌گری، تکمله سخنتان است که فراخوان و حکم بر ترک ناراضیان از این ملک تاریخ‌مند و با فرهنگ را آشکارا صادر کردید.
شما بیش از آنکه به سود همان اندک موکلان خود قدم بردارید، علیه آن پیشتازی کرده‌اید پس بهتر آن است که پس از عذرخواهی رسمی از ملت، برای همیشه سکوت اختیار کرده و بیاموزید سخن نگفتن را؛ اگر تا کنون نیاموخته‌اید چگونه و چه هنگام سخن گفتن را!
به جای حکم راندن بر عرصه فرهنگ و هنر، تلاش کنید وظیفه‌ای را که در ساختار اقتصادی مملکت در مجلس شورا بر عهده گرفته‌اید، شاید تا حدی بتوانید برآورده کنید که شک بسیار است که در آن مسیر هم چشمی بصیر و دلی روشن ضمیر داشته باشید چرا که امروز به جای دیدن بار کمرشکن فشار اقتصادی و تورمی ویرانگر و فساد روبه رشد حاصل تحریم اقتصادی که بر گرده مردم جنبره زده است، نه تنها از انبوهی مشکلات با رفع موانع فرهنگی و هنری از جمله با رفع ممنوعیت واردات ساز‌ها و ملزومات هنری نمی‌کاهید، که ضعف و سوءمدیریت در تخصیص منابع را در خارج از مسئولیت خویش و در عرصه‌هایی که سیمرغ‌های فرهنگ و هنر ملی ایران در پروازند، جست و جو می‌کنید. اما باید بدانید دشمنی و دوستی هم، مرزی باریک دارد ...
توصیه ما به شما این است که بدون ملاحظه و لکنت زبان، بدون عذر و بهانه و فرافکنی و سفسطه‌گری با صراحت و شفافیت تمام ضمن اعتراف به خطای محرز خود، از پیشگاه جامعه موسیقی و ملت شریف ایران طلب بخشش کنید.
به قول رودکی بزرگ
زمانه پندی آزادوار داد مرا
زمانه را چو نکو بنگری همه پند است
پند بگیرید و جای دوستی و دشمنی را متوجه باشید....»