یک دهه از فرار زنان سوری به لبنان می‌گذرد و این زنان جنگ‌زده همچنان در میان دستان گره کرده اقتصاد با بحران‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. زنان در مزارع لبنان برای امرار معاش کار می‌کنند. اکثر پناهندگان سوری که در کشور لبنان هستند در فقر شدید روزگار می‌گذرانند.
زندگی برای این مهاجران در این وضعیت تاکنون سخت و طاقت فرسا بوده است و رکود اقتصادی، افزایش تورم، و تاثیر کووید ۱۹ بسیاری از مردم سوریه را به حاشیه کشانده است.
بر اساس گزارش ارزیابی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان در ماه دسامبر، ۸۹ درصد پناهندگان سوری در لبنان اکنون در فقر شدید زندگی می‌کنند، با کمتر از ۱۵۰ پوند در ماه، در حالی که سال ۲۰۱۹ این عدد د ۵۵ درصد بود.
این گزارش نشان داد که نیمی از پناهندگان در حال حاضر از نظر غذایی در وضعیت سالمی نیستند و بسیاری از آن‌ها به دلیل تلاش برای تأمین هزینه‌های غذا و اجاره بدهکار شده‌اند. از اکتبر ۲۰۱۹ هزینه‌های خورد و خوراک ددر لبنان سه برابر شده است.
زنان برای کمک به این وضعیت اقدامات نامتعارفی برای مقابله با بحران فقر و تنگدستی انجام می‌دهند. اقداماتی، چون گرفتن بچه‌ها از مدرسه و فرستادن آن‌ها برای کار کردن و کسب درآمد برای کمک به خانواده و امرار معاش. سازمان‌های مردم نهاد یا NGO برخی از این زنان را حمایت می‌کنند.
فوزا زن ۷۵ ساله سوریه‌ای می‌گوید: تنها چیزی که با خودم از سوریه آوردم یک عکس بود. آن را بزرگ تا در چادرم بگزارم. این یادگاری همسرم است و با آن همیشه فکر می‌کنم که همیشه به یادش هستم.
من در سوریه یک خانه بزرگ و مبله داشتم، اما همه داشته‌هایم را خیلی زود از دست دادم. من از سوریه با یک عکس کوچک و لباس‌هایی که به تن داشتم فرار کردم و این تمام داشته‌هایم است. وقتی سوریه را ترک کردم روستای ما هنوز بمباران نشده بود.
همسرم پیش از جنگ از دنیا رفت. وقتی سوریه را ترک کردم درب خانه‌ام را قفل کردم و وقتی فهمیدم آنجا بمباران شده است کلید خانه‌ام را دور انداختم. من از روزی که آمده‌ام هیچوقت شاد نبوده‌ام و هیچ خاطره خوبی از زندگی ندارم.
مریم زن ۴۹ سال سوریه‌ای می‌گوید: من نزدیک به چهار سال است که در لبنان زندگی می‌کنم. دو دختر و یک پسر دارم. این بسیاار مرا ناراحت کرده است چرا که آن‌ها از بی‌سوادی رنج خواهند برد.
ما در خانه‌هایمان برق نداریم و باید آب آشامیدنی خریداری کنیم. وقتی در سوریه زندگی می‌کردیم زندگی بسیار محترمانه‌ای داشتیم و خیلی شاد بودیم.
ابری دختر ۱۸ ساله سوری می‌گوید: من ۸ سال در لبنان زندگی کرده‌ام. من با خانواده همسرم زندگی می‌کنم؛ و ۱۴ نفری در یک خانه زندگی می‌کنیم. من هر روز در گلخانه پرورش توت فرنگی کار می‌کنم.
نسرین زن ۲۷ ساله سوری می‌گوید: من سال ۲۰۱۱ به لبنان آمدم. بخاطر بمباران سوریه با ۴ بچه‌ام از آنجا فرار کردم. محل زندگی‌مان را بمباران هوایی کردند.
خانه‌هایمان ویران شد و ما به لبنان فرار کردیم. زماننیکه از آنجا گریختیم فکر می‌کردیم این جنگ تنها ده روز دوام دارد و بعد از آن بر می‌گردیم. ما با لباس‌های تن‌مان و با یک پتوی قرمز آمدیم. وقتی که آنجا بمباران شد فصل زمستان بود.
خلیده زن ۳۶ ساله سوری می‌گوید: من ۴ سال است که در لبنان زندگی می‌کنم. من بخاطر کمردردی که دارم نمی‌توانم در مزرعه کار کنم و بیشتر اوقات داخل چادر می‌مانم.
تنها آرزویم این است که من و پسرم زندگی محترمانه و آرامی داشته باشم. می‌خواهم فرزندم زندگی راحتی داشته باشد و رنج و سختی که من در طول زندگی کشیده‌ام او متحمل نشود. ما برق نداریم و روزی دو سه ساعت برق ما را قطع می‌کنند.
نافلا زن ۳۵ ساله سوری می‌گوید: من سال ۲۰۱۷ به لبنان آمدم. چهار فرزند دارم که دو تای آن‌ها در سوریه متولد شدند و تای دیگر در لبنان. من در سوریه معلم بودم. اما فرزندان‌م اکنون مثل خیلی‌های دیگر از مدرسه محروم‌اند.
منبع: GUARDIAN