محققان با بررسی بیش از سه هزار شرکت‌کننده ۶۰ سال به بالا دریافتند، می‌توان با تعیین مقدار خستگی‌پذیری یک فرد مسن پس از انجام دادن فعالیت‌هایی خاص در مدت زمان مشخص، احتمال مرگ زودرس او را پیش‌بینی کرد. این مقدار با استفاده از مقیاس خستگی‌پذیری پیتزبرگ تعیین می‌شود.
جامعه ۲۴، نادیا زکالوند: تحقیقات نشان می‌دهد، افراد ۶۰ سال به بالایی که در برابر کار‌هایی که انجام می‌دهند، زود خسته می‌شوند، بیش از دو برابر از همتا‌های خود در معرض خطر مرگ زودهنگام قرار دارند.
محققان برای بررسی مقدار خستگی افراد، مقیاسی ایجاد کردند که مقدار خستگی‌پذیری آن‌ها را می‌سنجد.
در واقع این مقیاس با تعیین «مقدار خستگی کل بدن، ناشی از فعالیت‌های قابل اندازه‌گیری»، مقدار خستگی‌پذیری افراد را نشان می‌دهد. در این مقیاس از افراد سوال‌هایی از قبیل، «چقدر احساس خستگی می‌کنید؟» یا «چقدر ضعف دارید؟» پرسیده می‌شود.
این محققان می‌گویند، آن‌ها قصد داشتند مقدار واقعی خستگی و ضعف افراد را به‌خوبی ارزیابی کنند و از آنجایی‌که برای این کار ابزار دقیقی وجود نداشت، خودشان مقیاس خستگی‌پذیری پیتزبرگ را ایجاد کردند. این مقیاس در حال حاضر به ۱۲ زبان مختلف ترجمه شده و در دسترس است.
بیشتر بخوانید: بیماری روانی ریسک مرگ قلبی را افزایش می دهد؟
خستگی زیاد و مرگ زودرس
مقیاس خستگی‌پذیری پیتزبرگ شامل ۱۰ سوال است که خستگی‌های ذهنی و فیزیکی ناشی از فعالیت‌های با شدت و مدت زمان ثابت را در افراد ۶۰ سال به بالا مورد توجه قرار می‌دهد. مثلا، از افراد سوال می‌شود که «پس از ۱ ساعت پیاده‌روی سریع، چقدر احساس خستگی می‌کنند» یا «بعد از ۲ ساعت تماشای تلویزیون چقدر خسته می‌شوند».
این محققان پس از ایجاد این مقیاس چندین تحقیق و بررسی انجام داده و به این نتیجه رسیدند که آن دسته از افراد مسنی که هنگام انجام فعالیت‌های گوناگون احساس خستگی شدید می‌کنند، احتمال اینکه در کمتر از ۳ سال آینده (۲،۷) جان خود را از دست دهند، بسیار بالاست.
این محققان می‌گویند، این اولین بار است که آن‌ها توانسته‌اند از خستگی‌پذیری فیزیکی به عنوان شاخصی در پیش‌بینی مرگ زودهنگام استفاده کنند.
محققان در بررسی‌های خود از سه هزار شرکت‌کننده ۶۰ تا ۱۰۸ ساله در تحقیقات خواستند تا به سوال‌های مقیاس خستگی‌پذیری پیتزبرگ پاسخ دهند. این بررسی‌ها در سطح بین‌المللی انجام شدند و دو نسل از اعضای خانواده‌ها را هدف قرار داده بودند.
مقیاس خستگی‌پذیری پیتزبرگ از صفر (بدون خستگی) تا ۵ (خستگی شدید) درجه‌بندی شده است. بدین‌ترتیب اگر فردی نمرات بالاتری از این مقیاس دریافت کند، یعنی اینکه خستگی‌پذیری او در برابر فعالیت‌هایی که انجام می‌دهد، زیاد است.
البته این بررسی به دلیل شروع عالم‌گیری کووید۱۹ در سال ۲۰۱۹ متوقف شد تا از اثر مرگ‌ومیر ناشی از این بیماری مهلک روی تحقیق پیشگیری کند. همچنین محققان عواملی را که موجب مرگ زودهنگام می‌شوند، از جمله افسردگی یا بیماری‌هایی که افراد هنگام پاسخ دادن به پرسش‌های مقیاس خستگی‌پذیری پیتزبرگ داشتند، در نظر گرفتند.
حدود ۱۰درصد از داوطلبان شرکت‌کننده در این تحقیق که دوره‌ای نسبتا طولانی وقت گرفت، فوت کردند.
محققان دریافتند، پاسخ‌دهنده‌هایی که از مقیاس نمره ۲۵ به بالا گرفته بودند، ۲،۳ برابر از آن افرادی که نمره‌ای پایین‌تر از ۲۵ داشتند، ۲،۷ سال بعد از تکمیل پرسشنامه فوت کردند.
ارتباط خستگی‌پذیری و ضعف عملکرد
محققان ابتدا از طبیعت ارتباط بین خستگی‌پذیری و مرگ‌ومیر مطمئن نبودند. آن‌ها می‌خواستند بدانند، «فعالیت فیزیکی روی خستگی‌پذیری اثر گذاشته و باعث می‌شد عملکرد افراد ضعیف شود یا عملکرد ضعیف آن‌ها موجب خستگی می‌شود؟»
در بررسی‌های بعدی محققان به این پرسش پاسخ دادند و مشخص شد هر قدر به اندازه فعالیت افراد افزایش یابد، خستگی‌پذیری فیزیکی آن‌ها کاهش می‌یابد. این نتیجه به این واقعیت اشاره دارد که فعالیت بدنی می‌تواند روشی عالی و مطمئن برای کاهش خستگی‌پذیری باشد. در واقع این خبری خوب برای سالمندانی است که دایم احساس خستگی می‌کنند. آن‌ها با انجام فعالیت‌های ورزشی منظم باید تناسب اندام خود را حفظ کرده و در عین حال بنیه خود را تقویت کنند تا از خستگی‌پذیری و مرگ زودهنگام ناشی از آن در امان بمانند.
این محققان در تلاش‌اند برای کاهش خستگی‌پذیری در سالمندان، فعالیت‌هایی را با مقدار و تعداد حرکات مناسب تعیین کنند تا سالمندان با توجه به توانایی‌هایشان آن فعالیت‌ها را انجام داده و از مقدار خستگی‌پذیری‌شان بکاهند.
محققان می‌گویند پزشکان در بررسی وضعیت جسمانی سالمندان هرگز با آن‌ها درباره مقدار خستگی‌پذیری‌شان صحبت نمی‌کنند. اما مردم باید بدانند که مقدار خستگی‌پذیری بالا در آن‌ها می‌تواند از کیفیت زندگی‌شان و در نتیجه عمرشان بکاهد. در واقع زود خسته شدن می‌تواند یکی از عوامل خطر مرگ زودرس باشد و باید برنامه‌هایی برای بالا بردن استقامت سالمندان (همچنین افراد در سنین دیگر) در نظر گرفته شود؛ بنابراین هنگام ارزیابی سلامت افراد باید مقدار خستگی‌پذیری‌شان هم بررسی شود.
یکی از محدودیت‌های این تحقیق این بود که تمام افراد شرکت‌کننده در تحقیق سفیدپوست بودند و اکنون محققان قصد دارند، مشابه این تحقیق را برای گروه‌های متنوع‌تر دیگر از نظر نژادی و فرهنگی هم اجرا کنند تا ببینند که پیش‌بینی مقیاس خستگی‌پذیری پیتزبرگ تا چه مقدار صحت دارد.
منبع: