از کاهش استرس تا تجربه احساسات‌خوشایند و ...، این‌ها بخشی از نتایج پژوهش‌های روان‌شناسانی است که به‌تازگی روی آثار بغل‌کردن تحقیق کرده‌اند
جامعه ۲۴-درطول همه‌گیری کووید-۱۹ و قرنطینه و محدودیت‌های اجتماعی، روابط انسانی نزدیک، کم رنگ و کم رنگ‌تر شد و یکی از چیز‌های مهمی که آدم‌ها از دست دادند، امکان درآغوش گرفتن عزیزان‌شان بود. امکانی که پیش از این، عادی و پیش‌پاافتاده به‌نظر می‌رسید، اما تجربه همه‌گیری نشان داد که ارزش آن بیش از حد تصور است. این نکته را روان‌شناسانی می‌گویند که در این مدت روی آثار و فواید درآغوش گرفتن، تحقیق کرده‌اند. در ادامه با چهار مورد از نتایج این تحقیقات درباره درآغوش گرفتن آشنا می‌شوید.
درآغوش گرفتن هورمون استرس را کاهش می‌دهد
سال ۲۰۲۱، در دانشگاه «گوته» فرانکفورت یک تیم تحقیقاتی به‌رهبری «Aljoscha Dreisoerner» بر آثار مثبت درآغوش گرفتن روی استرس تمرکز کردند. نکته جالب در تحقیق دانشمندان این تیم، آن بود که تنها بر درآغوش گرفته‌شدن توسط دیگران تمرکز نکردند و نتایج درآغوش گرفتن خود را هم بررسی کردند؛ به این دلیل که می‌خواستند بفهمند در دوران قرنطینه که دیگران دردسترس نیستند، چطور می‌شود استرس را کاهش داد. این تحقیق روی ۱۵۹ داوطلب با استفاده از آزمون استرس اجتماعی «تریر» انجام شد؛ یک روش استاندارد القای استرس که در آن آزمودنی‌ها در موقعیت مصاحبه شغلی ساختگی قرار گرفتند. از آن‌ها نمونه‌هایی از بزاق گرفته‌شد تا میزان «کورتیزول»، هورمون استرس‌شان، اندازه‌گیری شود.
بیشتر بخوانید: به سر رسیدن روزگار سررسید
داوطلبان در سه وضعیت مختلف قرار گرفتند؛
۱) دستیاران تحقیق به‌مدت ۲۰ ثانیه آن‌ها را درآغوش گرفتند.
۲) خود را به‌مدت ۲۰ ثانیه درآغوش گرفتند.
۳) هیچ آغوشی دریافت نکردند. سپس از آن‌ها خواسته شد یک تکلیف ساده مثل ساختن یک هواپیمای کاغذی را انجام بدهند. نتایج نشان داد که داوطلبان در هر دوحالت درآغوش گرفته‌شدن، سطح کورتیزول کمتری نسبت به گروه کنترلی که بغل نشده‌بودند، داشتند.
مدت زمان بغل کردن مهم است
وقتی یکی از عزیزان‌مان ما را از صمیم قلب بغل می‌کند، احساس خوشایندی را تجربه می‌کنیم. کیفیت این تجربه را چه چیزی تعیین می‌کند؟ مطالعه‌ای که به‌تازگی در دپارتمان روانشناسی دانشگاه لندن انجام شده، چگونگی تأثیر درآغوش گرفتن بر خلق‌وخو را بررسی کرده‌است. در این تحقیق ۴۵ داوطلب، یکی از همکاران محقق را به‌مدت یک ثانیه، پنج ثانیه یا ۱۰ ثانیه درآغوش گرفتند و تجربه‌شان را گزارش کردند. نتایج واضح بود؛ آغوش‌های پنج‌ثانیه‌ای و ۱۰ ثانیه‌ای، از بغل گرفتن یک‌ثانیه‌ای خوشایندتر رتبه‌بندی شدند؛ بنابراین محققان نتیجه گرفتند که درآغوش گرفتن باکیفیت، باید دست‌کم پنج ثانیه طول بکشد.
درآغوش گرفتن بر سلامتی سالمندان موثر است
به‌تازگی، محققی به‌نام «تیا راجرز» در دانشکده حرکت‌شناسی و علوم سلامت دانشگاه «یورک» کانادا به‌همراه تیم مطالعاتی‌اش تأثیرات درآغوش گرفتن بر افراد مسن را بررسی کرده‌است. پیش از این، درباره این‌که آیا بغل کردن در مراحل مختلف زندگی آثار روانی متفاوتی دارد یا خیر، اطلاعات چندانی دردست نبود. در این مطالعه تازه، محققان داده‌های بیش از ۲۰ هزار شرکت‌کننده ۶۵ ساله و بالاتر را از مرکز نظرسنجی سلامت جامعه کانادا تجزیه‌وتحلیل کردند. آن‌ها دریافتند آن دسته از سالمندانی که ابراز می‌کردند «گاهی‌اوقات»، «بیشتر اوقات» یا «دایم» امکان درآغوش گرفته‌شدن دارند نسبت به آن‌هایی که «هرگز» چنین امکانی را نداشتند، در رتبه‌بندی سلامتی جایگاه بالاتری داشتند. این نتیجه بعد از آن‌که محققان بسیاری از عوامل تأثیرگذار مانند وضعیت رابطه، درآمد، بیماری‌های مزمن و عوامل دیگر را کنترل کردند، ازنظر آماری معنادار باقی ماند؛ بنابراین نتایج تحقیق نشان داد که ارتباطی قوی بین درآغوش گرفته‌شدن و میزان سلامتی سالمندان وجود دارد.
فرهنگ بر نحوه درآغوش گرفتن تأثیر می‌گذارد
در سال ۲۰۲۱ یک مطالعه بین‌المللی در دانشگاه «Wroclaw» لهستان انجام شد تا مشخص شود که چه عواملی روی رفتار‌های لمسی انسان تأثیر می‌گذارند. محققان داده‌های بیش از ۱۴ هزار نفر از ۴۵ کشور مختلف را تجزیه‌وتحلیل کردند و دریافتند رفتار مشترک درآغوش گرفتن در فرهنگ‌های مختلف، تفاوت‌های زیادی دارد. ازجمله آن‌که ساکنان کشور‌های دارای آب‌وهوای گرم، تماس عاطفی بیشتری نشان می‌دهند احتمالا به این دلیل که در این کشور‌ها فعالیت‌های خارج از منزل بیشتر است و امکان ملاقات افراد با یکدیگر را بیشتر فراهم می‌کند. البته ویژگی‌های فردی هم بر فراوانی رفتار لمس عاطفی، تأثیر می‌گذارد، برای مثال جوان‌تر‌ها نسبت به افراد مسن، تماس عاطفی بیشتری نشان می‌دهند. زنان نسبت به مردان، با فراوانی بیشتری دوستان و فرزندان‌شان را بغل می‌کنند و در گروه‌های سیاسی، لیبرال‌ها از محافظه‌کار‌ها تماس عاطفی بیشتری دارند.