جاهای دیدنی پارک ملی گلستان کجاست؟

جامعه ۲۴ مهدی توفیقی: پارک ملی گلستان از نظر پوشش گیاهی و زیستی با بسیاری از پارک های طبیعی اروپایی رقابت می کند و به‌عنوان قدیمی‌ترین پارک ملی ایران، نیمی از جمعیت حیات وحش کشور را در خود جای داده است، علاوه بر این ها پارک ملی گلستان، به‌عنوان ذخیره‌گاه زیست‌کره در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌ است. امکان بر پایی اردو، محل‌های اقامت، شانس دیدن حیات وحش، زیبایی‌های طبیعی، آبشارها و دریاچه‌ها از جمله جاذبه های گردشگری جذاب این پارک ملی هستند.

به گزارش جامعه ۲۴، نخستین پارک ملی به ثبت رسیده در ایران، پارک ملی گلستان است که در منتهی‌الیه شرق البرز و جنگل‌های شمالی کشور و استان خراسان شمالی واقع شده است. محدوده غربی پارک ملی گلستان از روستای تنگراه در استان گلستان آغاز شده و محدوده شرقی آن در روستای رباط قره‌بیل در استان خراسان شمالی به پایان می‌رسد.

 

مساحت زیادی از این پارک در استان گلستان قرار دارد، حدود ۳۴ درصد آن در استان خراسان شمالی و الباقی که مساحت ناچیزی است، در استان سمنان واقع شده است. این پارک که به‌عنوان گلوگاه استان گلستان شناخته می‌شود، ۱۱۵ کیلومتر با بجنورد و ۱۵ کیلومتر با شهر گالیکش از توابع مینوشهر فاصله دارد.

 

پارک ملی گلستان در ۱۹ مرداد ۱۳۳۶ هجری شمسی با نام «منطقه حفاظت‌شده آلمه وایشکی» در فهرست کانون حفاظت از شکار ثبت شد. در شهریور ۱۳۴۲ هجری شمسی به «پارک محمدرضا شاه» نامش تغییر کرد و در ۲۲ فروردین ۱۳۴۳ هجری شمسی دوباره با تغییر نام، به نام پارک وحش درآمد. در شهریور ۱۳۵۰ محدوده‌ای در شرق پارک به نام «قرخود» با وسعت ۳۴ هزار هکتار به آن متصل شد و در آخر سال ۱۳۵۳ عنوان پارک وحش از آن گرفته و نام پارک ملی گستان به آن اعطا شد.

 

پارک ملی جنگل در سال ۱۳۵۴ هجری شمسی، اولین پارک ملی ایران بود که در فهرست میراث جهانی یونسکو به‌عنوان یکی از ۵۰ ذخیره‌گاه زیست محیطی که برای بقای کره زمین مفید هستند به ثبت رسید. بعد از پیروزی انقلاب در بهمن ۱۳۵۷ هجری شمسی دو منطقه قرخود و آلمه دوبار از یکدیگر تفکیک شدند و پارک فعلی با نام «پارک ملی گلستان» نامگذاری شد که پس از آن تحت پوشش سازمان حفاظت از محیط زیست قرار گرفت.

 

علاوه بر تمام نکات مثبت، پارک ملی گلستان پانزدهمین اثر است که توسط سازمان میراث فرهنگی در سوم دی ۱۳۸۷ هجری شمسی در فهرست میراث طبیعی ایران به ثبت رسید.

جذابیت های پارک ملی گستان فقط به گونه های جانوری آن ختم نمی شود و از آنجایی که آب، مایع حیات است؛ چشمه‌های زلال، آبشارهای زیبا و رودخانه‌های خروشانی در پارک ملی گستان جریان دارند. یکی از بزرگ ترین و طولانی ترین آبشار های ایران، آبشار آق سو در جنگل گلستان است که ارتفاع آن حدود ۷۰ متر است. آبشار اوچر از دیگر دیدنی‌های این پارک به شمار می رود که آبشاری مرتفع به ارتفاع ۱۱۰ متر است. رودخانه‌های قرتو، زاو و مادرسو را می‌توان از بزرگ‌ترین رودخانه‌های پارک ملی گستان معرفی کرد.

 

به‌لطف آبشارهای آق سو و اوچر و همچنین رودخانه‌های خروشان، پارک ملی گلستان به مکانی خاطره‌انگیز و هیجان انگیز برای گردشگران تبدیل شده است.

پارک ملی گلستان از لحاظ وجود چشمه های خروشان در خود، حرف های زیادی برای گفتن دارد که می توان از جمله این چشمه های خروشان به چشمه دوشان، سردارخانه، جانو، گلستان و گلشن در کنار چشمه کرکولی اشاره کرد که از مهمترین و پر آب ترین چشمه های این پارک ملی هستند. بیش از ۲۱ دهنه چشمه در این پارک وجود دارد.

برای اینکه جاذبه های گردشگری پارک ملی گستان تکمیل شود و گردشگران علاقه‌مند به کوهنوردی از این جنگل دست‌ خالی برنگردند، در پارک ملی گلستان کوه‌های مرتفعی وجود دارد که عظمت و زیبایی این جنگل ها را دوچندان می کند. در نتیجه اگر علاقه مند به کوهنوردی هستید، هر زمان که گذارتان به جنگل گلستان افتاد، حتما سری به رشته‌ کوه‌‌های  تنگه گل، شاخا، یکه‌قدم، المه و قره‌قاشلی بزنید. از آنجا که هر کجا کوه باشد، در کنارش دره ای نیز وجود دارد دره‌های عمیق و زیبایی در قسمت‌های مختلف پارک ملی گلستان دیده می‌شوند که از مهم ترین این دره ها می توان به دره قزقلعه، آدنس، جمشیدآباد، آلی‌دالی، قرغون، آق‌سو و خشک اشاره کرد.

در مجموعه ۶۹ گونه جانوری از نوع پستاندار در پارک ملی گلستان وجود دارد. پلنگ و خرس قهوه‌ای از گوشت‌خواران بزرگ این پارک هستند. سمور جنگلی از جمله گوشتخوارانی است که به احتمال زیاد فقط در پارک ملی گستان زیست دارد و همین نکته بر ارزش ژنتیکی پارک افزوده‌ است. دیگر پستانداران مهم ساکن جنگل گلستان شامل مرال، شوکا، گراز، آهوی ایرانی، گوسفند وحشی (قوچ و میش)، بز کوهی (کل و بز)، گربه جنگلی، تشی، گرگ، وشق، روباه سرخ و روباه ترکمنی هستند. از گونه خفاش ها تا اکنون ۱۸ گونه مختلف در پارک ملی گلستان یافت شده است.

 

جنگل گلستان از بهترین زیستگاه‌های گوسفند وحشی اوریال، بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین زیرگونه گوسفند وحشی ایران به شمار می رود و یکی از خالص‌ترین جمعیت‌های قوچ و میش اوریال را در خود جای داده‌ است. تعداد گونه موجود در جنگل گلستان در دهه ۱۳۵۰ هجری شمسی حدود ۱۵۰ هزار راس آمارگیری شده شود که تقریبا معادل سه‌چهارم کل جمعیت گوسفندان وحشی اوریال جهان بوده است. باتوجه به اینکه امروزه متاسفانه جمعیت این گونه جانوری تا حد زیادی کاهش یافته است؛ هنوز نیز مشاهده این حیوان خاص، به‌خصوص در ارتفاعات جنوبی پارک آسان است و به‌نوعی به نماد پارک ملی گلستان تبدیل شده‌ اند.

 

 

یکی از مهم ترین ویژگی های جنگل گلستان برای بازدیدکنندگان، حضور پر تعداد گونه جانوری، گراز است که  در کنار جاده ها به وفور دیده می شوند. برخی گرازهای پارک به‌قدری با انسان راحت هستند که حتی از دست گردشگران غذا می‌خورند. البته این نکته تنها در خصوص گراز ها صادق است و الباقی حیوانات پارک ملی مثل تمام حیوانات ایران به‌شدت از انسان هراسان و گریزانند.

 

حدود ۱۴۹ گونه پرنده در پارک ملی گسلتان شناسایی شده است که از این تعداد ۴۸ نوع در فصل بهار و تابستان در منطقه دیده می‌شود و ۶۲ گونه بومی پارک ملی هستند. از مهم‌ترین این پرندگان می‌توان به قرقاول، تیهو، کبک، زنگوله‌بال، کوکر سینه‌سیاه، ابیا، بلدرچین معمولی، دارکوب سیاه، بلبل، توکای باغی، انواع مختلف سهره‌ها، زردپره‌ها، مگس‌گیرها، زنبورک‌ها، دم‌سرخ‌ها و پرندگان شکاری مانند قرقی، جغد خال‌دار، دلیجه، سارگپه پابلند، سارگپه، عقاب دوبرار، دال سیاه، دال، عقاب دریایی دم‌سفید، بالابان و هما اشاره کرد.