صفحه نخست

حوادث

روان

تغذیه

سبک زندگی

گردشگری

عکس

صفحات داخلی

کد خبر: ۵۸۹
تاریخ انتشار: ۰۹:۲۶ ۰۸ خرداد ۱۴۰۰

ماهیت دائمی درد شانه ممکن است نتیجه تغییرات تخریبی در ساختارهای غضروف مفصلی و تاندونهای شانه باشد. در این مقاله به بررسی دلایل ایجاد درد کتف و شانه می پردازیم.

 
جامعه ۲۴ - گلنوهومرال یک مفصل گوی و حفره بین سر استخوان بازو و حفره دوری کتف (shoulder) است. این مفصل یک دامنه حرکتی وسیع و تحرک پذیری عظیمی را دارا می‌باشد. سطح حفره دوری، یک سوم تا یک چهارم اندازه سر استخوان بازو است، که سطح تماس کم و ناپایداری کمی را ایجاد می‌کند. بخشی‌های قدامی و خلفی رباط اطراف این مفصل با کشیده شدن در دامنه‌های انتهایی چرخشی داخلی و خارجی، به پایداری مفصل کمک می‌کنند و اغلب با استفاده‌های مکرر در این وضعیت، دچار آسیب می‌شوند. به هر حال، در دامنه‌های میانی حرکت شانه، این رباط‌ها نسبتاً شل هستند و مفصل برای پایداری باید به شدت به ساختمان عضلانی که مفصل را احاطه می‌کند، متکی باشد. مفصل کتفی سینه‌ای اجازه حرکت شانه فراتر از ۱۲۰ درجه بالا آمدن از مفصل گلنوهومرال را می‌دهد. همچنین این مفصل، از طریق ۱۷ عضله‌ای که به کتف اتصال دارند، نقش مهمی در ایجاد حرکت شانه بازی می‌کند.
 



زمانی که این عضلات به درستی کار کنند، یک زمینه پایدار را برای استخوان بازو فراهم می‌کنند تا بتواند روی آن سر بخورد و اجازه انتقال کافی نیرو را بد هد. کاهش در تولید نیرو، ممکن است به اختلال در همکاری‌های طبیعی عضلانی و کاهش توانایی یک جفت نیرو در کنترل عملکردی حرکت مفصلی، منجر شود. برای مثال، سفتی در عضله سینه‌ای کوچک، که به زایده استخوان کتف میچسبد، عملکرد عضله دندانه‌ای قدامی را در چرخش کتف، محدود می‌کند. همچنین عضله سینه‌ای کوچک نقش مهمی در وضعیت غیرطبیعی استخوان کتف ایفا می‌کند.

نقص‌های حرکتی مرتبط با درد کتف و شانه
معمولا، درد کتف و شانه به آسیب‌هایی اطلاق می‌شود که عضلات روتیتورکاف یا ساختار‌های کپسولی  رباطی شانه را تحت تأثیر قرار می‌دهند، و طبقه بندی آن‌ها نیز به همین شکل است. سندرم‌های روتیتور کاف، مانند کشیدگی ها، پارگی‌ها و آسیب‌های تاندونی (tendinopathy) تقریباً ۷۵ تا ۸۰٪ آسیب‌های شانه را تشکیل میدهند.  کشیدگی‌های روتیتورکاف زمانی رخ می‌دهد که به یک گروه عضلانی نیروی بیش از حد اعمال شود، که موجب اسیب‌های ریز در درون شکم یا تاندون عضله شده و به التهاب سریع و عملکرد کاهش یافته منجر می‌شود.

در مقابل، آسیب به ساختار‌های کپسولی  رباطی، به نقص در ساختار‌های پایدار کننده غیرفعال شانه، نظیر رباط‌های حاشیه دوری می‌شود. این آسیب ها، توانایی شانه در تسهیل عملکرد اندام فوقانی در دسترسی به جلو یا اجراى کار‌های بالای سر را تحت تاثیر قرار میدهد.
دیدگاه کاربران